Koehler ubolewa również, że Watykan nie chce odtajnić archiwum księdza Roberta Grahama, jezuity, który od 1945 roku zajmował się rzekomo wykrywaniem sowieckich szpiegów przy kolejnych papieżach. Po jego śmierci w 1997 roku Jan Paweł II miał podjąć decyzję, aby zgromadzone przez niego materiały, wypełniające ponoć 200 skrzyń, pozostały w watykańskim archiwum i były niedostępne.

Koehler uważa, że ujawnienie ich pozwoliłoby wyjaśnić zagadkę spisku na życie polskiego papieża, a także ukarać nareszcie wszystkie zaangażowane w niego osoby, w tym i polskich księży. Swoje tezy powtórzył w wywiadzie dla gazety „Polska. Dziennik Zachodni”, który ukazał się pod znamiennym tytułem „Polscy księża byli zamieszani w zamach na papieża”. Tam Kohler przedstawiany jest już jako oficer amerykańskiego wywiadu wojskowego oraz doradca prezydenta Ronalda Reagana.

Jakie są fakty w tej sprawie? Koehler nie jest oficerem wywiadu, tylko dziennikarzem. Tak przedstawiał siebie w wydanej przed rokiem przez „Znak” książce „Chodzi o papieża. Szpiedzy w Watykanie”. Pracował w otoczeniu Białego Domu, ale pisanie o nim, że był doradcą Reagana jest nadużyciem. Książka roiła się od błędów i świadczyła, że autor nie miał zielonego pojęcia, jakimi dokumentami dysponuje. Teraz Koehler idzie dalej. Z o. Roberta Grahama tworzy watykańskiego Jamesa Bonda, który miał walczyć z sowieckimi szpiegami, a swe dossier ukryć w przepastnych archiwach watykańskich.

W rzeczywistości o. Graham był wybitnym historykiem, wydawcą ważnych źródeł do pontyfikatu Piusa XII w czasie II wojny światowej. Nigdy nie zajmował się śledzeniem jakichkolwiek szpiegów, a więc także nie mógł w tej sprawie stworzyć jakiejkolwiek dokumentacji. Stolica Apostolska nigdy nie prowadziła żadnego własnego śledztwa w sprawie zamachu na życie Jana Pawła II, zdając się całkowicie w tej sprawie na działania włoskiego wymiaru sprawiedliwości. Dodam, że w ramach śledztwa prowadzonego przez pion śledczy IPN nigdy nie pojawiła się sugestia, aby informacje zdobywane przez wywiad PRL mogły być wykorzystane w przygotowaniach do zamachu.

Oczywiście byli polscy duchowni w Watykanie, którzy w różnej formie, świadomie bądź nieświadomie, utrzymywali kontakt z oficerami wywiadu PRL, najczęściej działającymi pod przykryciem peerelowskich placówek dyplomatycznych w Rzymie. Nie dotyczyło to zresztą tylko polskich księży. Czasem były to kontakty bez większego znaczenia, a czasem niebezpieczna agentura, która wbrew temu, co twierdzi Kohler, nigdy nie została zdemaskowana i działała na kierunku watykańskim do upadku komunizmu. Podobnie było także w krajach sąsiednich.

Przedstawię na łamach „Gościa” wyniki nie tylko mych badań w tej sprawie. Jedno jest pewne. Należy uważnie badać archiwalia komunistycznych służb specjalnych, a nie szukać w Watykanie mitycznej skrzyni o. Grahama, która istnieje tylko w urojeniach amerykańskiego dziennikarza. Jeśli jest inaczej, proszę o fakty: nazwiska, pseudonimy, daty, treść przekazywanych informacji. Jeśli tego nie będzie, to znaczy, że mamy do czynienia wyłącznie z insynuacją, bajaniem i łgarstwem.