Londyn. Anglikanie stoją w obliczu kryzysu, który może zakończyć się formalnym podziałem Wspólnoty Anglikańskiej. Problem pierwszy dotyczy święceń kobiet. Poszczególne Kościoły święcą kobiety na kapłanów i biskupów od kilkunastu lat, ale wielu anglikańskich księży i świeckich nie aprobuje tej praktyki. To także najpoważniejsza przeszkoda w dialogu ekumenicznym. Drugi poważny problem to upowszechnianie się zwyczaju błogosławienia par homoseksualnych.

Reakcją na te trendy było zwołanie do Jerozolimy tzw. Globalnej Konferencji ds. Przyszłości Kościoła Anglikańskiego (GAFCON). Od 22 do 29 czerwca br. obradowało tam 1148 świeckich i duchownych, w tym 291 biskupów reprezentujących 75 proc. Kościołów Wspólnoty, głównie z Afryki, Ameryki Południowej i Azji. Efektem spotkania było ukonstytuowanie się ruchu odnowy – „bractwa wyznających anglikanów”. Jego uczestnicy zadeklarowali, że nie mają zamiaru oddzielać się od wspólnoty anglikańskiej, ale chcą przeciwstawić się kryzysowi. Twierdzą, że wśród anglikanów pojawili się głosiciele „fałszywej ewangelii”, która „podkopuje autorytet zapisanego Słowa Bożego i wyjątkowość Jezusa Chrystusa jako wybawcy od grzechu, śmierci i sądu. Wielu zwolenników tej ewangelii twierdzi, że wszystkie religie oferują równy dostęp do Boga, a Jezus jest tylko jedną z wielu dróg, a nie tą jedyną drogą, prawdą i życiem. Ta ewangelia promuje różnorodność preferencji seksualnych i niemoralnych zachowań pod postacią uniwersalnego prawa człowieka. Rości sobie Boże błogosławieństwo dla związków jednopłciowych, wbrew biblijnemu nauczaniu o świętym związku małżeńskim. W 2003 roku ta fałszywa ewangelia doprowadziła do konsekracji biskupa żyjącego w związku homoseksualnym”.

Uczestnicy konferencji w Jerozolimie wskazali także na zamieszanie organizacyjne oraz na „rażącą porażkę »Instrumentów Wspólnoty« w egzekwowaniu dyscypliny wobec jawnej heterodoksji”. Podstawą doktrynalną nowego ruchu jest tzw. Deklaracja Jerozolimska. Czytamy w niej m.in.: „Uznajemy Boże stworzenie rodzaju ludzkiego jako mężczyzny i kobiety oraz niezmienne standardy małżeństwa chrześcijańskiego między jednym mężczyzną i jedną kobietą jako odpowiedniej przestrzeni dla seksualnej intymności i podstawy rodziny. Żałujemy za nasze błędy, przez które nie mogliśmy utrzymywać tego standardu i wzywamy do odnowionego poświęcenia się trwającej przez całe życie wierności małżeńskiej oraz do wstrzemięźliwości tych, którzy nie wstąpili w związek małżeński”. I dalej: „Odrzucamy autorytet tych Kościołów i liderów, którzy zanegowali ortodoksyjną wiarę w słowach i czynach. Modlimy się za nich i wzywamy ich do pokuty oraz powrotu do Pana”.

Światowa Wspólnota Anglikańska liczy ok. 78 mln członków i jest trzecim co do wielkości – po katolikach i prawosławnych – odłamem chrześcijaństwa. Tworzące ją Kościoły lokalne na wszystkich kontynentach są niezależne w ustroju wewnętrznym, a arcybiskup Canterbury, prymas Kościoła Anglii, pełni rolę jedynie zwierzchnika honorowego. Pełniący aktualnie tę funkcję Rowan Williams odniósł się krytycznie do deklaracji z Jerozolimy. 19 lipca w Londynie zbiera się tzw. Konferencja Lambeth w Londynie, w której udział biorą wszyscy biskupi anglikańscy. To najważniejsze gremium anglikanizmu, zbierające się co 10 lat, poświęcone ma być seksualności człowieka. Czy Konferencja zdoła uratować nie tylko jedność, ale i chrześcijańską tożsamość anglikanów? Zadanie jest bardzo trudne.

(fragm. Deklaracji Jerozolimskiej za: www.ekumenizm.pl )