Nigdy sam, zawsze jest dla ludzi. Przy pomocy innych kapłanów organizuje rekolekcje w Rzymie, u grobów apostolskich, dla umiłowanych współziomków rozsianych po całym świecie. A i ludzie odpłacają mu wdzięcznością. Czerpiąc z jego serca i umysłu, cieszą się swoim kapłanem i „niosą” go modlitwą.

Tydzień temu obchodził na umiłowanym Podhalu wśród przyjaciół z wielu krajów srebrny jubileusz kapłaństwa. Dla wszystkich kapłanów, którzy wyszedłszy z ludu, wierni są powołaniu Bożemu i służbie temuż ludowi do ostatniego tchu - TAK.

Dla wiernych, którzy stwarzają atmosferę sprzyjającą rozeznaniu powołania i nigdy nie zostawiają kapłana samego, ukazując mu w ten sposób sens jego kapłaństwa - TAK.