Wjeżdżamy przez bramę w XVII-wiecznym potężnym murze, za którego sprawą jarosławskie opactwo nazywane jest „podkarpackim Carcassonne”. Naszym oczom ukazuje się zespół klasztorny w całej okazałości. Górują nad nim dwie wieże kościoła śś. Mikołaja i Stanisława Biskupa. Napis na portalu u wejścia do kościoła mówi o fundatorce klasztoru – Annie Ostrogskiej. W żyłach tej zacnej pani płynęła krew dwóch rodów, które wcześniej wydały świętych: Odrowążów i Kostków. To właśnie ona 400 lat temu sprowadziła do Jarosławia benedyktynki.

W dawnych pomieszczeniach klasztornych mieści się Ośrodek Kultury i Formacji Chrześcijańskiej



Matki Bożej z Dzieciątkiem w ołtarzu kościoła śś. Mikołaja i Stanisława Biskupa

Zróbcie coś z tym
Jeszcze 20 lat temu opactwo było jedną wielką ruiną. Ponad dwa wieki nieobecności benedyktynek w tym miejscu zrobiło swoje. Po kasacie klasztoru w 1782 r. opuszczone budynki zajęła armia austriacka, umieszczając tam komisję mundurową, a następnie koszary. W międzywojniu obiekt należał do wojska polskiego, a podczas okupacji hitlerowcy zamienili zespół na stajnię, magazyny, więzienie i miejsce straceń polskich patriotów. Wycofując się w 1944 roku, wzniecili pożar. Na szczęście klasztor nie spłonął. Po wojnie właścicieli było wielu: szkoła budownictwa z internatem, kombinat rolniczo-przemysłowy, a pod koniec lat 80. ub. wieku – Igloopol. Wreszcie franciszkanin o. Albin Sroka powiedział do przemyskich benedyktynek: – Zróbcie coś z tym.