Za kilkanaście dni ogół dorosłych Polaków stanie wobec potrzeby podjęcia decyzji, jakiego chcą państwa, jak chcą żyć. Niemało osób zwraca się do mnie z prośbą o radę czy opinię, choć jestem człowiekiem prywatnym i bezpartyjnym, jednym z wielu milionów Polaków katolików pragnących żyć godnie i mądrze w ustabilizowanym oraz praworządnym państwie prawa. Nikomu nie wskazuję konkretnych nazwisk osób godnych zaufania. Wiem, że na tej ziemi nie da się zrealizować idealnego społeczeństwa. Ale wskazuję na konieczność udziału w kształtowaniu naszego wspólnego życia i na grzech (tak: grzech!) zaniechania, nieobecności w życiu politycznym 21 października 2007 roku.

Posłuchaj autorytetu
Powołuję się tu na mądrość biskupów naszego Kościoła, jedynego w Polsce gremium, któremu ufałem i ufam. I oto: abp Kazimierz Nycz, metropolita warszawski, odpowiedział (23 września br.) w rozmowie z tygodnikiem „Niedziela” na pytanie „Czy będzie Ksiądz Arcybiskup zachęcał wiernych do głosowania w wyborach parlamentarnych?”: „– Tak, jest to obowiązek Kościoła. Ze smutkiem obserwuję, że Polacy w małym procencie idą na wybory. Natomiast na pewno nie będę podpowiadał, na kogo konkretnie głosować. Wręcz stanowczo upomnę tych, którzy tak uczynią, a za których jestem odpowiedzialny. – Czyli księży? – I media katolickie, jak będzie trzeba, też”. I wyjaśnił jednoznacznie: „Katolikowi nie wolno głosować tylko na partie, które w sposób ewidentny głoszą zasady sprzeczne z wartościami chrześcijańskimi, czyli np. popierają aborcję, eutanazję, chcą odebrać rodzicom wyłączne prawo do wychowania dzieci”.

Wielki autorytet dla nas wszystkich, kard. Stanisław Dziwisz, metropolita krakowski, jeden z najważniejszych depozytariuszy myśli Jana Pawła II, któremu ponad 40 lat służył, z naciskiem stwierdził (18 września br., w „Dzienniku”), że „wzięcie udziału (w wyborach) jest moralnym obowiązkiem i zaszczytem obywateli”, gdyż „wybory są środkiem prawnym umożliwiającym zajęcie określonej postawy wobec formy i stylu zarządzania państwem. W państwie demokratycznym uprawnienia władzy, a nawet same prawa są stanowione przez posłów. Z tej racji obywatele mają obowiązek interesowania się życiem politycznym. Zatem to, jakie będą prawa w państwie, zależy od głosowania wyborców. Wierzący nie mogą uchylać się od głosowania. Wyborczy obowiązek przyczynia się bowiem do kształtowania rzeczywistości społecznej, gospodarczej i politycznej państwa, zależnej od posłów, których wybierzemy”. A także: „Istotną sprawą jest głosowanie według sumienia. Oznacza to, że należy wybierać takich kandydatów, których program społeczny i polityczny jest zgodny z osobistymi przekonaniami i zdrowym rozsądkiem, mający na uwadze materialny i duchowy rozwój osoby ludzkiej.

Chodzi o wybór osób moralnych i kompetentnych, czyli rozumiejących istotę dobra wspólnego. Inaczej mówiąc, należy unikać wyboru osób charakteryzujących się brakiem kompetencji politycznych i społecznych, gdyż jego groźną konsekwencją może być zniechęcanie do działalności tych, którzy posiadają umiejętności, kompetencje i uczciwość, ale nie chcą startować w wyborach, gdyż polityka kojarzy się im tylko i wyłącznie z korzyściami osobistymi lub partyjnymi”.

Niech rozstrzygnie sumienie
Naiwność nie jest grzechem, tylko błędem, ale skutki tego błędu przy podejmowaniu wyboru obciążą w konsekwencji nas wszystkich. Nie dajmy się więc uwodzić populistom i krzykaczom obiecującym nam niemal raj na ziemi, jeśli ich poprzemy. Bo kłamią. Nie kierujmy się w ocenie ludzi i partii tym, że ktoś krzyczy głośniej od innych, lub – tym bardziej – tym, że używa bardziej brutalnych określeń. A przy tym nie traćmy nigdy z oczu poszanowania dla godności ludzkiej. Przeciwnik polityczny to jest człowiek, który ufa innemu programowi, nie jest wrogiem, lecz tylko przeciwnikiem, Polakiem myślącym inaczej niż my. I tyle.

Krótko mówiąc: zastanówmy się, podejmując wybór, co powiedziałby na nasz wybór sługa Boży Jan Paweł II. I z tą refleksją: przedkładajmy kandydatury tych, którzy chcą budować mosty między ludźmi, nad tych, którzy chcą prowadzić ciągłą wojnę wszystkich ze wszystkimi.

Żyjemy w suwerennym państwie. Z niezbadanych wyroków Bożych dane nam jest wreszcie od 18 lat mówić głośno, co myślimy, i żądać głośno, czego chcemy. Teraz dana jest nam kolejna możliwość wyboru. Skorzystajmy z niej, wszyscy członkowie rodzin, którzy ukończyli lat 18, aby powiedzieć jasno: chcemy uczciwości rządzących i odpowiedzialności ich za państwo, chcemy żyć lepiej, ale jako wolni obywatele, a nie stado manipulowane przez jakichkolwiek ludzi nieudolnych czy o chorych ambicjach.

Mam lat 85. To zapewne ostatnie wybory do parlamentu, w których dane jest mi brać udział. Apeluję do moich czytelników z „Gościa Niedzielnego”, abyśmy tłumnie spotkali się przy urnach wyborczych, abyśmy się nie dali uwieść żadnym fałszywym prorokom.