W otwierającym zbiór dramacie „Brat naszego Boga” Wojtyła ostro rozgranicza sztukę i powołanie duchownego. Jego bohater – brat Albert, którego świadectwo życia było ważne dla autora w momencie podejmowania decyzji o wyborze drogi kapłańskiej – mówi, że nie można służyć dwóm panom – Bogu i sztuce. Na szczęście przypominający historię Adama Chmielowskiego młody dramaturg nie naśladuje go i pozostawia po sobie dzieła zawierające odkrycia mistyka, ale też genialnego praktyka, który po latach pontyfikatu wprowadził Kościół w kolejne tysiąclecie. Tylko ktoś znający jak on trud tworzenia, czujący, czym bywa natchnienie, i posiadający solidną wiedzę o literaturze i sztuce, mógł napisać w „Liście do artystów”: „Nikt nie potrafi zrozumieć lepiej niż wy, artyści, genialni twórcy piękna, czym był ów pathos, z jakim Bóg u świtu stworzenia przyglądał się dziełu swoich rąk”.

Zebrane w tomie dzieła, do których należy też homilia wygłoszona podczas odsłonięcia odrestaurowanego fresku Michała Anioła w Kaplicy Sykstyńskiej, układają się w wyznanie wiary świętego papieża – nie tylko w Boga, ale i w sztukę odkrywającą sens egzystencji. Czytając je, poznajemy dziennik duszy niezwykłego dramaturga, myśliciela i poety, który dba, by zbliżać czytelnika do prawdy i piękna.

Edycja dzieł Jana Pawła II to efekt prac zespołu badawczego, na którego czele stanął prof. dr hab. Jacek Popiel. Projekt został zainicjowany w 2015 r. przez Centrum Myśli Jana Pawła II, Instytut Dialogu Międzykulturowego z Krakowa oraz Wydawnictwo Znak. Dzięki niemu otrzymaliśmy ten wybór i analizę poezji oraz dramatów Wojtyły, powstałych w latach 1939–2003.

Barbara Gruszka-Zych