Informacja, że prawdopodobnie nigdy nie urodzę dziecka, zdruzgotała mnie. Czułam się, jakbym umarła - opowiada Iwona. - Zamykałam się w swoim żalu, w ciemnym grobie pod tytułem: "Wszystkim błogosławisz, tylko nie mnie". Mój mąż jest rzeźbiarzem. Ktoś przyniósł piękny, ale bardzo zniszczony krzyż do rekonstrukcji. Był w strasznym stanie, szczególnie Jezus był mocno pokaleczony. Wpatrywałam się w połamanego Chrystusa. Adorowałam każdą ranę, każde uszkodzenie. I z tych adoracji zrodziła się decyzja: wchodzimy na drogę do adopcji dziecka. Wtedy doświadczyłam głębokiego pokoju. Zmartwychwstałam.

Wiosną 2009 roku w Instytucie Onkologii w Gliwicach usłyszeliśmy: "Niemożliwe stało się możliwe!". "Trzydzieści lat mojej praktyki lekarskiej to za mało, żebym wyjaśniła państwu, jak to się stało. Z medycznego punktu widzenia to nie powinno mieć miejsca. Będziecie rodzicami" - mówi Gabrysia. - Zmartwychwstały Chrystus ukazał nam siłę, miłość i odwagę, które drzemały ukryte głęboko w nas. Dał nam na nowo doświadczyć świata, który utraciliśmy. Świata cudów.

Gabrysia od 20 lat choruje na nowotwór tkanki łącznej i nabłonkowej, który zaatakował mięśnie. Po agresywnym leczeniu onkologicznym lekarze stwierdzili u Gabrysi trwałą bezpłodność (jej jajniki były jak u 80-letniej staruszki). Pomimo tej diagnozy po 12 latach małżeństwa poczęła się zdrowa córeczka. Rodzice nadali jej imię Klara - co znaczy jasna, czysta.

"Pascha zaczyna się od obalenia naszych schematów. Dociera z darem zaskakującej nadziei" - powiedział papież Franciszek podczas Wigilii Paschalnej w bazylice św. Piotra.

Jezus przekroczył wszelkie granice. Nie ma tak martwej sytuacji w Twoim życiu, z której On nie potrafiłby Cię wydobyć.

Pan Bóg jest specjalistą od obalania schematów.