W ciągu pierwszego tygodnia wojny przybyło ich do Polski około 300 tys. Najmłodsze mają po parę tygodni, a bywa, że rodzą się już w polskich szpitalach. Starsze mają po kilka lat, przyjechało też tysiące nastolatków. Przybywają także sieroty z domów dziecka, również dzieci z niepełnosprawnościami i ciężko chore. W większości są straumatyzowane, w szoku. To ofiary wojny, którymi trzeba się zaopiekować wszechstronnie i wielopłaszczyznowo. Nie jest to proste. Trzeba więc roztropności i świadomego, długofalowego działania.

Nauka

Dzieci potrzebują nauki. Ona stanowi podstawę ich rozwoju, przyszłości, ale też – w przypadku ofiar wojny – staje się namiastką dawnego życia. Stabilizuje, pozwala właściwie spożytkować energię, przywraca dziecku godność. Dlatego Ministerstwo Edukacji od początku kryzysu związanego z wojną i napływu małych uchodźców prowadzi prace mające usprawnić wprowadzenie uczniów ukraińskich do polskich szkół. Bo zabieg ten, nie ma co się łudzić, prosty nie będzie. Jak to wszystko z sensem zorganizować?