Bóg Wam zapłać

Jej życie mogło się skończyć co najmniej dwukrotnie. Ale dostała szansę, którą wykorzystała.

Za swoją działalność Danuta Skalska został uhonorowana m.in. nagrodą Semper Fidelis.
ewelina passia

Danka Skalska umierała na gruźlicę. Była ledwie pięciomiesięcznym dzieckiem, kiedy niepytana o zgodę musiała opuścić swój rodzinny dom i z rodzicami wyruszyć ze Lwowa. W podróż – jak sama mówi – „z Polski do Polski”. Przełom listopada i grudnia, szaruga zimowa, dwa tygodnie w odkrytych wagonach, trudno się dziwić, że przyszła choroba, która chciała zabrać maleńkie dziecko. Wówczas jej mama prosiła Boga: „Uratuj ją, proszę, przecież ona w życiu może tak wiele dobra zrobić”. Wiele lat później, gdy Danusia dowiedziała się o tej prośbie złożonej przez mamę Bogu, postanowiła, że musi jej dopełnić. – No więc tak staram się do dziś przez wszystkie lata wypełniać to mamine przyrzeczenie – mówi.

Nie chcą wyjeżdżać

Nie musi rozpoczynać żadnej akcji, nie musi ogłaszać w portalach społecznościowych, nawoływać, prosić. Ciszę jej mieszkania w kamienicy raz po raz przerywa dźwięk telefonu z zapytaniami, jak pomóc, co zrobić, gdzie przynieść dary. Ale są też te bardziej dramatyczne z prośbą o to, by skontaktować z bliskimi tam, po drugiej stronie granicy, gdzie właśnie zaczęło się piekło. Prośby, by namówić, by przekonać, że przyjazd do Polski jest w obecnej sytuacji jedyną sensowną decyzją. A namawiać trzeba, bo większość Polaków nie chce wyjeżdżać, nie chcą opuszczać domów, bo co z tego, że oni uciekną, jeśli serce zostanie na tej ziemi, którą ukochali i której życie oddały kolejne pokolenia Polaków mieszkających na Kresach. Więc z całym poświęceniem wydzwania, pyta o sytuację, prosi, by porozmawiali z bliskimi i uciekali przed bombardowaniami, póki jeszcze w tym rejonie ich nie ma, póki jeszcze Lwów i inne miasta na zachodzie Ukrainy można opuścić.