Szaweł stracił wzrok, kiedy dojeżdżał do Damaszku. Miał tam prześladować miejscowych chrześcijan. Jak czytamy w Dziejach Apostolskich, po drodze „olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: »Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?«. »Kto jesteś, Panie?« – powiedział. A On: »Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz«” (Dz 9,3-5).

Ta przełomowa w życiu świętego Pawła chwila, zakończona jego nawróceniem, często była tematem obrazów. Jean Restout ukazuje nam jednak to, co stało się potem. Oślepiony Szaweł został zaprowadzony do Damaszku. Tam odwiedził go chrześcijanin o imieniu Ananiasz. „Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: »Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym«. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły” (Dz 9,17-19).

Na pierwszym planie na ziemi leżą zbroja, hełm, tarcza i włócznia Szawła. Porzucenie tego oręża przez niedawnego prześladowcę chrześcijan jest symbolem jego nawrócenia.

Jean Restout (1692–1768) był jednym z najpopularniejszych francuskich malarzy XVIII wieku. Ten przechowywany obecnie w zbiorach paryskiego Luwru obraz jest mniejszą wersją większej kompozycji zamówionej u artysty przez Kongregację św. Maurycego dla opactwa Saint-Germain-des-Près w stolicy Francji.

Leszek Śliwa