Umilkły anielskie chóry, odjechali mędrcy, pasterze zdążyli zmienić warty przy betlejemskich stadach, a historia Boga, który „dla nas i dla naszego zbawienia” stał się człowiekiem, zataczała coraz szersze kręgi. Zanim nad Jordanem otworzy się niebo, a głos Boga Ojca obwieści: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” i zanim Jezus ujrzy Ducha Bożego, „zstępującego jak gołębica i zbliżającego się ku Niemu”, minie trzydzieści lat. I choć nazywa się je latami cichego życia Jezusa, w ukryciu, wiele z wydarzeń opisanych w Ewangeliach wyraźnie wskazuje, kim jest Ten, na którego czekali „króle i prorocy” i który w noc Bożego Narodzenia „nam się objawił”.

Wpisany w prawo

To zdumiewające, że od pierwszych chwil życia Jezusa świadectwa o Nim powiązane są z wypełnianiem prawa. Dwukrotnie jako dziecko pojawia się w świątyni. Po raz pierwszy przyniesiony przez Maryję i Józefa. Po raz drugi – kiedy jako nastolatek sam w tej świątyni postanawia pozostać po odbytej pielgrzymce.