Ta wciąż żywa niemal w całej Polsce tradycja ma bogatą historię. 15 sierpnia, kiedy w zasadzie kończą się już żniwa, a wokół kwitną jeszcze kwiaty i niektóre zioła, obchodzone jest tradycyjnie święto Matki Bożej Zielnej. W innych krajach znane jest jako święto Matki Boskiej Kwietnej (Bawaria i Nadrenia), Korzennej (Czechy) i Żytniej (Estonia). U nas to święto wiąże się ze szczególnym podziękowaniem Maryi za wszelką obfitość, jaką można cieszyć się przez całą wiosnę, lato i początek jesieni. Dawniej ludziom żyjącym z własnych upraw zboża, kwiaty, warzywa, owoce i zioła zapewniały wyżywienie i możliwość zgromadzenia zapasów na zimę. Dobrobyt w danym roku w dużej mierze zależał od tego, jak bogate były zbiory. Bukiet jako wyraz wdzięczności, poświęcony w tym dniu podczas Mszy św., nabierał specjalnego znaczenia i był wykorzystywany w szczególnych chwilach życia całej rodziny. Zasuszone bukiety najczęściej umieszczono nad świętymi obrazami. Wierzono, że składające się na nie poświęcone rośliny będą miały szczególną moc leczniczą i pomogą ochronić rodzinę i zwierzęta przed chorobami i innymi nieszczęściami, takimi jak pożar czy burza. Zioła służyły do leczniczych kąpieli, naparów, a nawet okadzania obejścia i zwierząt.