Oporność na antybiotyki prowadzi do dłuższych pobytów w szpitalu, wyższych kosztów leczenia i zwiększonej śmiertelności. Szczególnie zagrożone są dzieci – podkreślił rzecznik praw dziecka w piśmie skierowanym do szefa NFZ. Mikołaj Pawlak poprosił Filipa Nowaka o podjęcie działań na rzecz uwrażliwienia społeczeństwa na problem nieuzasadnionego podawania antybiotyków. Szacuje się, że co piąty z tych preparatów jest przepisywany niepotrzebnie. To dzisiaj główna przyczyna rosnącej oporności bakterii na leki. – Konsekwencje tego zjawiska są bardzo poważne. Eksperci porównują je do katastrofy klimatycznej i pandemii COVID-19. Nie ma w tym ani odrobiny przesady – mówi „Gościowi” prof. Waleria Hryniewicz z Zakładu Epidemiologii i Mikrobiologii Klinicznej Narodowego Instytutu Leków.

Nowa era?

Historia stosowania antybiotyków w leczeniu chorób sięga 1928 r. Wówczas Alexander Fleming odkrył penicylinę, która okazała się skuteczna w walce z gronkowcami. Na większą skalę zaczęto ją stosować na początku lat 40. XX wieku. Od tamtego czasu naukowcy odkrywali kolejne antybiotyki, które pozwoliły nam pokonać wiele śmiertelnych chorób, m.in. gruźlicę, zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowych. – Antybiotyki nadal ratują nam życie, ale dzisiaj wchodzimy w erę postantybiotykową. Liczba zakażeń bakteryjnych, których nie jesteśmy już w stanie wyleczyć za pomocą do tej pory skutecznych leków, rośnie w lawinowym tempie. To oznacza, że w przyszłości zgony mogą powodować nawet łagodne infekcje – mówi prof. Hryniewicz.

Z raportu przygotowanego na zlecenie brytyjskiego rządu i organizacji Wellcome Trust wynika, że z powodu infekcji wywołanych przez bakterie oporne na antybiotyki umiera 700 tys. osób rocznie. Jak to wygląda w Polsce? Według danych zebranych przez NFZ w latach 2016–2018 z powodu zakażenia takimi bakteriami hospitalizowano 20 709 pacjentów. Aż 17,4 proc. z nich, czyli 3603, zmarło. W gronie osób, które trafiały do szpitali z innych przyczyn, śmierć poniosło 1,9 proc. Z porównania tych wskaźników wynika, że prawdopodobieństwo zgonu pacjenta zakażonego jest ośmiokrotnie wyższe niż w przypadku niezakażonego.