Wymienione wyżej powieści historyczne cieszyły się największą popularnością, ale Henryk Sienkiewicz napisał też kilka innych, w swoim czasie również bardzo poczytnych.

Niedokończona druga trylogia

Po ukończeniu „Krzyżaków” pisarz miał w planach powieść o Julianie Apostacie i cesarzu Othonie, który panował po śmierci Galby, następcy Nerona. Chciał w niej wykorzystać obfite materiały zebrane w czasie pracy nad „Quo vadis”, ale powstał tylko krótki fragment. Następnie pisarz zdecydował się rozpocząć pracę nad książką „Na polu chwały. Powieść historyczna z czasów króla Jana Sobieskiego”, która miała być pierwszą częścią nowej trylogii.

Akcja utworu rozgrywa się jakiś czas przed bitwą pod Wiedniem, a kończy wymarszem żołnierzy na odsiecz stolicy cesarstwa. Sienkiewicz porzucił jednak pomysł nowej trylogii, a w liście do tłumacza swoich książek na francuski napisał: „Wolałbym, aby powieść ta nie była tłumaczona, albowiem uważam ją za chybioną”. Rzeczywiście utworowi temu brak epickiego rozmachu, a niektóre postaci czy wątki fabularne wydają się kalką tych z Trylogii. W „Na polu chwały” znajdziemy bezpośrednie nawiązania do bohaterów z wcześniejszych powieści autora. Jacek Taczewski z Wyrąbek, główny bohater, jest dalekim potomkiem Mikołaja Powały z Taczewa, sławnego rycerza, jednego z epizodycznych bohaterów „Krzyżaków”, a ks. Woynowski, który nauczył go szermierki – uczniem pana Wołodyjowskiego. Powieść nie dorównuje wprawdzie „Krzyżakom” czy Trylogii, ale czyta się ją dobrze, a szereg postaci budzi sympatię. Nie brakuje w niej humoru, chociaż zabrakło bohaterów na miarę Zagłoby. To dzieło, podobnie jak Trylogia, powstało ku pokrzepieniu serc. O jego popularności świadczy fakt, że jeszcze przed pierwszym polskim wydaniem książkowym, bo utwór publikowany był najpierw w prasie, ukazało się w językach rosyjskim i angielskim, a później przełożono je na kilka innych.

Już w 1895 roku Sienkiewicz myślał o powieści na temat legionów Dąbrowskiego, ale zaczął ją pisać dopiero w roku 1913 roku. „Legiony” ukazywały się na łamach „Tygodnika Ilustrowanego” do 1 sierpnia 1914 roku. Autor zamierzał, jak napisał w jednym z listów, „opisać wojny włoskie Napoleona I, wyprawę na San Domingo, aż do Księstwa Warszawskiego i bitwy pod Raszynem”. Powieści ze względu na wybuch wojny i wyjazd do Szwajcarii nie ukończył, a jej wydanie książkowe ukazało się po jego śmierci w 1918 roku.