Nie było roku, w którym kapłani dostaliby tak mocno w kość. Piszę o całym środowisku, a nie o tych, wobec których wysuwane są uzasadnione oskarżenia i którzy dopuścili się grzechów, nazywanych przez ojca Badeniego „wołającymi o pomstę do nieba”. Pisałem niedawno, że stosowana powszechnie zasada odpowiedzialności zbiorowej jest ślepą uliczką i drogą donikąd. Wielu księży zderzyło się z falą hejtu, nieprzychylną, osądzającą, pełną warczących wyrazów opinią publiczną i łatką „pedofil”, którą od czasu do czasu obrzucą ich „życzliwi”. Medialna nagonka sprawiła, że wielu z nich zamknęło się w sobie i zaczęło pielęgnować powstańcze nawyki chodzenia kanałami. Znam takich, którzy wchodząc do tramwaju, na wszelki wypadek ściągali koloratki.

Na podcięte skrzydła

U źródeł wód chrzcielnych Polski powstała inicjatywa, która rusza w Niedzielę Zmartwychwstania. Nie, nie kolejna akcja, event czy konferencja online. To 33-dniowe rekolekcje całkowitego zawierzenia Maryi.

Tę popularną formę przerobiło już w różnych formach niemal pół miliona Polaków. Przed rokiem włączyła się w nią młodzież zaangażowana w spotkania lednickie. „Czegoś takiego jeszcze nie przeżyliście!” − to wyświechtane, zdecydowanie nadużywane hasło organizatorów imprez, koncertów i festiwali przed rokiem… okazało się prawdziwe. Takiej Lednicy młodzi jeszcze nie przeżywali. Nie ruszając się z pokoju, mogli przejść przez Rybę i być nad chrzcielnicą Polski. Przygotowywali się do tego przez 33 dni. Rytm był podobny: modlitwa, lektura duchowa i rozważanie słowa Bożego.