Nie dziwię się Franciszkowi, że w tegorocznym orędziu wielkopostnym porównał ten okres liturgiczny do drogi: „»Oto idziemy do Jerozolimy…« (Mt 20,18). Wielki Post: czas na odnowę wiary, nadziei i miłości” – tak zatytułowane jest papieskie orędzie. Porównanie do drogi wydaje się konieczne, żeby zrozumieć, co z Wielkim Postem ma zrobić ten, który wierzy w Zmartwychwstałego. Przede wszystkim nie zatrzymywać się. Nie skupiać uwagi na tym, co trudne i bolesne. Iść dalej mimo trudności. Tylko idąc, można wciąż żyć nadzieją, że każda droga prowadzi do jakiegoś celu. „Podążając wielkopostną drogą, która prowadzi nas do uroczystości wielkanocnych – napisał papież – pamiętajmy o Tym, który »uniżył samego siebie, czyniąc się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej« (Flp 2,8)”. Pamiętajmy, dodam i ja, a pomocą w tym niech będzie tegoroczny cykl wielkopostny, rekolekcyjne rozważania pod hasłem: „Któryś za nas cierpiał”. Przez kolejne wielkopostne niedziele proponować je będziemy naszym Czytelnikom, a przewodnikiem na tych rekolekcyjnych ścieżkach będzie tegoroczny jubilat, ks. Franciszek Blachnicki, którego setna rocznica urodzin przypada niebawem. Zapomnieć o tych urodzinach byłoby ogromnym zaniedbaniem, o wiele większym jednakże grzechem byłoby spuściznę tego człowieka pogrążyć w niepamięci.

Wracając do papieskiego orędzia: Franciszek, pisząc o poście rozumianym jako doświadczenie wyrzeczenia, twierdzi, że oznacza on „uwolnienie naszej egzystencji od wszystkiego, co ją przytłacza, także od przesytu informacji – prawdziwych czy fałszywych – i od dóbr konsumpcyjnych, aby otworzyć drzwi naszego serca dla Tego, który przychodzi do nas ogołocony ze wszystkiego, ale »pełen łaski i prawdy« (J 1,14): Syna Bożego, Zbawiciela”. Przesyt – nie tylko jedzeniem, piciem, dobrami materialnymi i komfortem, lecz również tak czy inaczej rozumianą „informacją” – któż z nas go nie zna? Rozpoczynający się Wielki Post jest szansą, żeby choć trochę się od niego uwolnić. I jak tu nie nazwać tego dobrą nowiną? •