Pasterze adorujący małego Jezusa. Bartolomé Esteban Murillo. Wikipedia

Nie wiem, jak wy, ale ja bardzo lubię baśnie, legendy. Czasem w bardzo prosty sposób przekazują to, co najważniejsze. Nawet jeśli stwierdzimy, że to tylko bajki, to jednak jest w nich ważne przesłanie, szczególnie, gdy dotyczą Świąt Bożego Narodzenia.

Ukazują Miłość Boga i ogromny dar, jakim są Jego narodziny. Oby niektóre z przedstawionych opowieści, jeszcze bardziej nas w tych dniach przybliżyły do Dzieciątka, które czeka na nasze odwiedziny w stajence.

Jeśli macie ochotę poczytać więcej różnych opowieści i legend, z serca po raz kolejny polecam "Opowiadania bożonarodzeniowe i adwentowe" Bruno Ferrero, z których też przy okazji korzystałam przy tworzeniu tekstu.

  Pixabay

Kruk, który został posłańcem 

Nie wiem, czy wiecie, ale kruk bywa ptakiem zazdrosnym, głównie o trele innych ptaków. Bo on tylko kracze - kra, kra, kra. Pewnego zimowego wieczoru poczuł, że nie jest sam. Niebo nad nim zadrżało. I usłyszał piękny śpiew. I znów poczuł zazdrość, ale że ciekawość była większa to spojrzał w niebo i zobaczył zastępy aniołów, które ogłaszały dobrą nowinę, że w Betlejem narodził się Jezus. Jednak to, co go wprawiło w jeszcze większe zdumienie to fakt, że kruk miał przekazać tę wiadomość innym. Zupełnie tego nie rozumiał. Anioły zniknęły, a on poleciał oznajmiać nowinę. Zdziwił się, że ptaki po usłyszeniu wiadomości, czym prędzej udały się do Betlejem. W końcu sam dotarł do stajenki, ale trzymał się w cieniu. Znowu był zazdrosny, o to, że Dzieciątko wyciąga rączki do innych ptaki i cieszą Go ich śpiewne kołysanki. Wtedy odezwał się do niego anioł, stwierdzając, że bez jego pomocy, żaden ptak, by się nie pojawił. Anioł zabrał zazdrość kruka, a ten dołączył do ptaków adorujących Dzieciątko. 

  Pixabay

Dlaczego rudzik ma czerwoną pierś?

To chyba jedna z moich ulubionych legend o małym ptaszku, którego wszyscy znamy jako rudzika. Skąd ma właściwie ma czerwoną pierś? Otóż, rudzik na początku wcale jej nie miał. Był brązowym ptaszkiem. Mieszkał w stajni, w której na świat przyszedł Jezus. W nocy przebudził się i zobaczył, że ognisko zaczyna dogasać. Podleciał więc do żaru i zaczął machać skrzydełkami, by ogień nie zgasł. I tak przez całą noc czuwał, by Dzieciątku i jego rodzicom nie było zimno. O poranku został nagrodzony czerwoną piersią, która ma symbolizować jego miłość do Jezusa. 

  Pixabay

Świąteczny dzwonek

W Betlejem żył niewidomy chłopiec. Gdy usłyszał głosy anielskie obwieszczające narodziny Jezusa, prosił przechodniów, by pomogli mu dojść do Dzieciątka. Nikt nie miał czasu. Nikt nie chciał mu pomóc. W pewnym momencie usłyszał dźwięk dzwonka, który nosiły wypasane krowy. - Może ta krowa jest w stajni, w której narodził się Jezus - pomyślał chłopiec. Dziecko podążyło za dźwiękiem i tak oto dotarło do stajni, gdzie w żłóbku leżał nowo narodzony Król. 

  Pixabay

Wróbel

Myślę, że raczej nikt w Boże Narodzenie nie myśli o wróblach, ale ten był wyjątkowy. Ponieważ, gdy archanioł Gabriel zwiastował Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego, wróbel akurat był w pobliżu i wszystko usłyszał, a jego serce zaczęło bić mocniej z emocji i radości. Chciał wszystkich o tym powiadomić, że oto narodzi się Zbawiciel. Jednak, gdzie nie poleciał, ludzie go przeganiali od targu po pałac. Dzieci chciały go zrozumieć, ale i one nie znały mowy ptaków. Zmartwiony wróbel postanowił więc opowiedzieć o radosnej nowinie innym ptakom. Te bardzo się ucieszyły i zaczęły przygotowywać się na narodziny Jezusa. Przywitały Go więc swoimi śpiewami. Gdy przybyli pasterze, byli zdziwieni tym niezwykłym chórem. Postanowili się przyłączyć, dzięki temu i inni ludzie usłyszeli, że narodziło się Dzieciątko. 

  Pixabay

Pluszowy niedźwiadek

W sumie to się zastanawiam, czy pluszowy niedźwiadek może być brany pod uwagę.... ale skoro zwierzęta w Wigilię mówią ludzkim głosem, to dlaczego mały pluszowy miś nie mógłby być prawdziwym zwierzakiem? Miś nazywał się Misza i należał do kapryśnej dziewczynki. Postanowił w końcu od niej uciec. Skorzystał z zamieszania, jakie panowało w domu. Och, jak mu się podobało na dworze. Wędrował sobie, aż spotkał renifera, który tego wieczoru zastępował świętego Mikołaja i ciągnął za sobą sanie z prezentami. Niedźwiadek przyłączył się do renifera i pomagał mu w rozdawaniu prezentów. Aż dotarli na skraj lasu, gdzie stała chatka, a w niej mieszkał chory chłopiec. Misza zajrzał do sań, a tam pusto, ani jednego podarunku. Renifer spojrzał na niego i niedźwiadek postanowił spełnić dobry uczynek. Usadowił się w jednym z pozostawionych butów, by chłopiec w Boże Narodzenie mógł go znaleźć. 

  Pixabay

Owieczki dla Jezusa

Te owieczki może nie były prawdziwe, ale genialnie oddają istotę spotkania z Jezusem. W pewnej wiosce w Tyrolu mieszkał Dritte, który rzeźbił figurki do szopek. Pewnego razu wchodząc do swojego warsztatu spostrzegł chłopca, który bawił się figurkami przeznaczonymi do szopki. Dritte zwrócił mu uwagę, ale chłopiec odpowiedział: - Panu Jezusowi to nie przeszkadza. On wie, że nie mam zabawek. 

Dritte wzruszył się i obiecał, że zrobi dla niego owieczkę. Poprosił, by chłopiec przyszedł po nią następnego dnia. Zapytał jeszcze, gdzie mieszka. - Tam, wysoko w górze - odpowiedział chłopiec. Następnego dnia owieczka była gotowa. Nagle w drzwiach warsztatu pojawiła się Cyganka z dzieckiem, któremu bardzo spodobała się owieczka. Dritte najpierw chciał odebrać figurkę, ale dziecko zaczęło płakać. Ostatecznie stwierdził, że wyrzeźbi nową. Gdy skończył, pojawił się u niego Pino, sierota, któremu bardzo spodobała się owieczka. Dritte i tą oddał zabierając się za kolejną. Czekała na półce na tajemniczego chłopca.

Sytuacja w wiosce się pogarszała, a Dritte rzeźbił zabawki dla dzieci. Pewnego dnia spotkał handlarza, który chciał kupić zabawki od Drittego, ale ten nie chciał rzeźbić za pieniądze. Handlarz jednak nie dawał za wygraną i czekał w gospodzie. W międzyczasie mała Marta była bardzo chora i Dritte, by ją pocieszyć podarował jej ostatnią owieczkę. Tego dnia do warsztatu zawitał tajemniczy chłopiec. Dritte powiedział, że właśnie owieczkę, którą miał dla niego podarował chorej dziewczynce. Nie miał więcej owieczek. - Nie potrzebuję innej owieczki - odpowiedział chłopiec - Te, które podarowałeś małemu Cyganowi, Pino i Marcie, podarowałeś i mnie. Zrobienie zabawki  może służyć chwale Bożej tak samo, jak wyrzeźbienie jakiegoś świętego. 

Chłopiec zniknął, a Dritte udał się do handlarza, mówiąc mu, że zrobi dla niego zabawki. - Zmienił pan zdanie? - Nie, ale otrzymałem znak od Boga! - odpowiedział Dritte.

  Pixabay

Wół i Osioł

Zastanawialiście się, dlaczego to wół i osioł są w stajence? Osła to można by jeszcze jakoś wytłumaczyć, biorąc pod uwagę, że Święta Rodzina podróżowała na nim do Betlejem. Choć jest też inna legenda. Gdy Józef z Maryją wybrali się już do Betlejem, anioł zebrał wszystkie zwierzęta, by wybrać te, które najbardziej przydadzą się Świętej Rodzinie w stajence. Zgłosiło się ich całkiem sporo, ale lew był zbyt porywczy, lis był nieuczciwy, paw zbyt pyszny. Anioł zobaczył pracujące w polu woła i osiołka. Okazało się, że zwierzęta te były pokorne i cierpliwe i twierdziły, że nie mogą nic zaoferować Dzieciątku, poza odpędzeniem much. Anioł tylko się uśmiechnął i stwierdził, że świetnie nadają się do żłóbka. 

  Pixabay

Pająk i jego niezwykły dar

Jak wszyscy dobrze pamiętamy, nie wszyscy byli zachwyceni narodzinami Jezusa. Gdy Święta Rodzina musiała uciekać przed Herodem, schroniła się pewnej nocy w grocie. Nie mogli rozpalić ogniska, by żołnierze przypadkiem ich nie wytropili, w końcu zasnęli ze zmęczenia. Całej sytuacji przyglądał się mały pająk, który chciał pomóc Dzieciątku. Postanowił, więc zrobić najważniejszą pajęczynę w swoim życiu. Taką, która zasłoniłaby wejście do jaskini. Nagle na ścieżce pojawili się żołnierze, widząc jednak świeżą pajęczynę, stwierdzili, że w grocie na pewno nikogo nie ma i oddalili się. Pajączek uratował więc życie Jezusowi i jego rodzicom. 

  Pixabay

Wilk z Betlejem

To chyba będzie w tym roku moja ulubiona opowieść, choć może jest tak dlatego, że bardzo lubię wilki ;) W każdym razie, dawno, dawno temu w okolicach Betlejem żył wilk i niestety był zły. Pasterze co noc czuwali nad swoimi stadami owiec. Wszyscy się go bali. Pewnej nocy wilk usłyszał, że narodził się Jezus i wszyscy pragnęli ujrzeć nowo narodzonego Dzieciątko. Wilk dziwił się, o co tyle hałasu, ale z ciekawości wybrał się również do stajenki. Zobaczył, jak pasterze składają dary, a potem jak Maryja z Józefem zasypiają. Wilk postanowił więc zjeść najpierw Dzieciątko. Wślizgnął się do stajenki. Mały Jezus otworzył oczy i spojrzał na zwierzę, w ogóle się nie bał. Wilk się zbliżył i już miał porwać Dziecko, gdy dotknęło rączką jego pyska. Wilk zamarł i usłyszał głos: Kocham cię, wilku! Nagle stało się coś niezwykłego. Z wilka opadła sierść i ukazał się człowiek. Mężczyzna upadł na kolana i ucałował rączkę Dzieciątka i cicho się modlił. A potem ruszył świat i głosił, że narodził się Mesjasz, który potrafi przemienić każdego.