Czas bez telefonu, bez internetu, bez słuchawek i odtwarzacza z dobrą muzyką, czas bez książki, bez telewizora, czas pustej kieszeni – bez portfela, z którego mógłbym zrobić użytek. Czas ze sobą samym, ale bez tego wszystkiego. Ja i nic. Dopiero teraz w to „nic” wchodzi Ten, który jest wszystkim. Wchodzi z łaską. A moja modlitwa staje się niczym więcej, jak przyjmowaniem.