Bóg objawia się w drugim człowieku, szczególnie tym, który może nie ma na kromkę chleba. Ile razy zdarza mi się zatrzymać i pomóc? A może widząc osobę potrzebującą odwracam wzrok, udaję, że nie widzę? Czasy nie są łatwe i to nie wcale z powodu pandemii, po prostu bardzo się zmieniliśmy w ostatnich dekadach. Często brakuje nam zwyczajnie empatii i porzucenia naszego egocentryzmu i… odrobiny odwagi.

Od czasu do czasu spotykam starszą panią przy jednym z marketów. Po raz pierwszy to ona mnie zaczepiła, prosząc o kilka groszy. Teraz sama ją zagaduję. Ma w sobie coś z mojej nieżyjącej już babci. Ma takie ciepłe i dobre spojrzenie. Pamiętam, jak w wakacje zapytałam, czy może coś jej kupić. „Chlebek i coś do niego”. Była w szoku, gdy dostała dwie duże torby z jedzeniem. Pan objawia się w życiu drugiego, by objawić się nam. Byśmy wyszli ze strefy komfortu i wyciągnęli pomocną dłoń. To nie zawsze jest łatwe, ale możliwe. Zaczął się Adwent, niech nasze gesty w tym czasie jeszcze bardziej ukazują Boga innym. Bo my jesteśmy przedłużeniem Jego rąk.