Mierzą temperaturę, dokonują tzw. triażu, czyli wstępnej segregacji pacjentów, kierują ich ruchem, pomagają w wypełnianiu ankiet, a nawet pobierają wymazy. Dzięki ich pomocy wykwalifikowani pracownicy medyczni mogą zająć się najbardziej potrzebującymi pacjentami. – Traktujemy żołnierzy jak nasz personel – mówi Jolanta Prędkiewicz, naczelna pielęgniarka szpitala im. Radzimira Śmigielskiego w Skwierzynie, w województwie lubuskim. – Bardzo pomagają nam w opiece nad pacjentami. Osobiście bardzo lubię opiekować się pacjentami geriatrycznymi, ale wiem, że jest to wyzwanie i nie każdy daje sobie z tym radę. Dzięki pracy lubuskich terytorialsów uniknęliśmy konieczności ewakuacji. Mimo iż zachowujemy reżim sanitarny, koronawirus wdziera się również do nas. Żołnierze są bardzo empatyczni i nie odmawiają pomocy w żadnym aspekcie.

Ludzie tego potrzebują

30 października był pierwszym dniem w niezbyt jeszcze długiej, bo czteroletniej historii Wojsk Obrony Terytorialnej, w którym wszyscy żołnierze tej formacji otrzymali wezwania do natychmiastowego stawienia się w swoich jednostkach. A wszystko dlatego, że przekroczyliśmy w Polsce próg 20 tys. zachorowań dziennie. Plany Ministerstwa Obrony Narodowej zakładały, że po dojściu do takiego punktu epidemii siły zbrojne zostaną bardziej zaangażowane w walkę z koronawirusem. I tak właśnie się stało. Do ponad 2,2 tys. żołnierzy WOT uczestniczących już wcześniej w antycovidowej operacji Trwała Odporność dołączyło aż 19,5 tys. kolejnych. Wszyscy przeszli specjalne szkolenia: medyczne, przeciwepidemiczne, poszerzali też swoją wiedzę z zakresu topografii wojskowej, której znajomość może okazać się bardzo przydatna podczas prowadzenia monitoringu kwarantanny.