Dramat rozegrał się w sobotę 18 lipca przed 8 rano. Świadkowie najpierw zobaczyli kłęby ciemnego dymu unoszącego się nad fasadą świątyni, a później płomienie wychylające się zza fenomenalnej rozety nad wejściem do katedry. Błyskawiczna akcja z udziałem ponad 100 strażaków zakończyła się powodzeniem. Nikt nie zginął. Kościół ocalał. Ale katolicy we Francji znowu cierpią. I to zaledwie 15 miesięcy po pożarze paryskiej Notre Dame.

Piękno w czystej postaci

W diecezji Nantes obecnie jest wakat. Poprzedni jej pasterz, bp Jean-Paul James, dziś arcybiskup, od kilku miesięcy posługuje w archidiecezji Bordeaux. Nad Loarą spędził dekadę. O zniszczonej przez ogień katedrze w Nantes mówił z zachwytem i podziwem, dostrzegając w niej nie tylko ważne miejscu kultu, ale także wyjątkowy klejnot późnego gotyku zwanego płomiennym. – Ta katedra przyciąga jak światło: jej blask, wyrazistość linii, olśniewająca jasność, subtelne i wysmuklone filary sprawiają wrażenie niespotykanego ładu i przejrzystości – powiedział abp James. – Zwiedzający świątynię są urzeczeni jej równowagą i czystością linii architektonicznych, upiększonych wyjątkową jasnością budynku – podkreśla architekt Hervé Chouinard. – Spoglądając w górę, można dostrzec podpierające gotyckie sklepienia kolumny, które wyglądają jak złożone do modlitwy dłonie – dodaje. Co ciekawe, w nawie centralnej katedra w Nantes przewyższa o kilka metrów położoną nad Sekwaną paryską Notre Dame.

Na przestrzeni wieków katedra wielokrotnie odradzała się niczym Feniks z popiołów, stając się raz po raz tętniącym życiem miejscem jednoczącym francuskich katolików, stwarzając okazję do medytacji i pogłębiania wiary.