Ustanowienie uroczystości Bożego Ciała związane jest z objawieniami św. Julianny – augustianki z klasztoru Mount-Cornillon. Na początku XIII w. młodziutkiej zakonnicy Jezus wyznał, że pragnie wprowadzenia w Kościele święta ku czci „Najwyższego i Najświętszego Sakramentu Ołtarza”. Mniszka przez 22 lata trzymała w tajemnicy to objawienie, aż wreszcie opowiedziała o nim biskupowi Liège, który ustanowił uroczystość Bożego Ciała w swojej diecezji, i Jakubowi Pantaleonowi, późniejszemu papieżowi Urbanowi IV, który wprowadził ją w całym Kościele. Towarzyszące obchodom uroczystości Bożego Ciała procesje pojawiły się jednak dopiero w pierwszej połowie XIV wieku, a znaczenia nabrały w okresie reformacji. Protestanci zakwestionowali wówczas prawdę wiary mówiącą o tym, że po konsekracji chleb i wino na zawsze, nie tylko w czasie Mszy św., stają się prawdziwym ciałem i prawdziwą krwią Chrystusa. Aby potwierdzić wiarę w prawdziwą obecność Chrystusa pod postaciami chleba i wina oraz wyrazić szacunek dla eucharystycznych postaci, katolicy zaczęli organizować uroczyste procesje z Najświętszym Sakramentem ulicami miast. Przy czterech ołtarzach ustawionych na trasie odczytywali fragmenty Ewangelii opisujące ustanowienie sakramentu Eucharystii.