Ktoś uderzał ofiarę w głowę toporkiem albo jakimś podobnym narzędziem. „Stwierdza się na czaszce zmiany w postaci wgnieceń blaszki zewnętrznej kości, jednak przy braku uszkodzeń wgniecionej blaszki oraz bez włamania i złamania w tych miejscach kości. Najdłuższe i najgłębsze wgniecenie znajduje się na potylicy, od góry ku dołowi. (…) Stwierdzone na czaszce wgniecenia są charakterystyczne dla działania urazów zadanych narzędziem tępokrawędzistym” – napisano w protokole z oględzin. Autorami protokołu byli prof. Jan Olbrycht i dr Marian Kusiak, specjaliści z zakresu medycyny sądowej. Dokument został sporządzony w roku 1963, a więc… 884 lata po dokonaniu zbrodni.

Napastnik furiat

O przeprowadzenie badań poprosił naukowców bp Karol Wojtyła, ówczesny krakowski wikariusz kapitulny. Obiektem ekspertyzy była jedna z najważniejszych relikwii polskiego Kościoła – czaszka św. Stanisława ze Szczepanowa. Opublikowanie wyników stało się sensacją, bo rzucały one nowe światło na okoliczności śmierci krakowskiego biskupa. Znacznie wzmocniły wersję śmierci podaną przez późniejszych kronikarzy. Według niej biskup Stanisław padł ofiarą gwałtownego ataku podczas sprawowania Mszy św. Miało się to wydarzyć w piątek po drugiej niedzieli Wielkanocy, 11 kwietnia 1079 roku, w kościele na Skałce w Krakowie.