W jednej ze śląskich parafii trwała adoracja Najświętszego Sakramentu. Zgodnie z epidemicznymi przepisami w kościele było nie więcej niż pięć osób. Nagle do środka wszedł bojowo wyglądający mężczyzna. „Odmówiono mi dziś wejścia na Mszę” – powiedział z oburzeniem, po czym z podniesionym czołem i z gniewem w oczach zaczął śpiewać pieśń: „Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz, dotrzymać pragnę szczerze”. Chodziło mu chyba o końcówkę: „...żeś mi Kościoła otwarł drzwi”, bo bardzo mocno ten fragment zaakcentował. Zanim jednak do tego doszedł, po drodze musiał zaśpiewać „Kościoła słuchać w każdy czas”.

– To było bardzo wymowne i mocno kontrastowało z postawą tego pana – opowiadał jeden ze świadków tego zdarzenia.

Potężna władza

Dlaczego mamy „Kościoła słuchać w każdy czas”, więc także w czas pandemii? Czemu katolik powinien podporządkować się decyzjom uprawnionej władzy kościelnej? Na jakiej podstawie?

Podstawa jest bardzo mocna. „Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” – mówi Jezus (Mt 16,19). To są potężne pełnomocnictwa – dane Piotrowi i jego następcom, a więc papieżom. Ale nie tylko im, także apostołom i ich następcom – czyli biskupom. „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” – usłyszeli uczniowie (Mt 18,18). W podobny sposób Zbawiciel przekazał im władzę odpuszczania grzechów: „Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone; którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,23). Ale i na tym nie koniec. Jezus powiedział: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał” (Łk 10,16).