Zdaniem prezydenta Trumpa zabity 3 stycznia 2020 roku Kasem Sulejmani był „potworem odpowiedzialnym pośrednio i bezpośrednio za śmierć milionów ludzi”. Natomiast Irańczycy uważali go za bohatera narodowego. Jego uroczystości pogrzebowe zgromadziły największe tłumy od śmierci ajatollaha Chomejniego, w samym Teheranie hołd oddało mu ponad 2 mln ludzi. Na Zachodzie wywoływał respekt, a po części również podziw z powodu niezwykłej skuteczności politycznej. Nieco infantylnie nazywano go „irańskim Jamesem Bondem”. Jednakże na Bliskim Wschodzie Sulejmani budził przede wszystkim lęk, a w realizacji swoich celów często uciekał się do terroru.

Wpływowy, ale skromny

Kasem Sulejmani urodził się w 1957 roku w miejscowości Rabor w południowo-wschodnim Iranie. Pochodził z biednej rodziny. Po pięcioletniej nauce w szkole podstawowej musiał rozpocząć pracę fizyczną w pobliskim mieście Kerman, aby spłacić długi ciążące na rodzinie. Po islamskiej rewolucji w 1979 roku Sulejmani wstąpił w szeregi Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. W latach 80. ub. wieku walczył w wojnie z Irakiem. W konflikcie tym wykuwały się kadry, które rządziły później irańskimi siłami zbrojnymi. Sulejmani szybko piął się w hierarchii i w 1997 roku został głównodowodzącym formacji Al-Kuds. To elitarna jednostka Korpusu Strażników, której zadaniem jest umacnianie irańskich wpływów poza granicami kraju. Dowódca Al-Kuds odpowiadał wyłącznie przed ajatollahem. W ostatnich latach, zdaniem wielu ekspertów, Sulejmani był drugą pod względem znaczenia osobą w państwie, działającą niezależnie od prezydenta Hassana Rowhaniego. W kwestii polityki bliskowschodniej był wręcz najwyższym autorytetem, na którego opinii polegał 80-letni, coraz bardziej schorowany ajatollah Ali Chamenei.