Łk 21, 29-33

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść:
«Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».

Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Łk 21,29b

Patrzę, Panie. Nie widzę drzewa figowego w rodzinnym ogrodzie. Obserwuję za to „inne drzewa”. Brzozę, lipę, robinię akacjową, topole, osiki, mały dąb, jarzębiny, krzaki dzikiego bzu. Nie widzę pączków i rozumiem, że daleko jeszcze do lata. Drzewa zrzucają liście, drżą na wietrze w wilgotnym chłodzie. Gotują się do zimy. Co mówią o królestwie Bożym? Że z małego ziarnka wielkie drzewo. Że brak owoców to mroczna sprawa, dlatego przekląłeś jałowy figowiec. Że słaba wiedza z dendrologii zgubiła zbrodniarzy i pomogła ocalić Zuzannę. Ponieważ, Panie, stworzyłeś wszystko, też drzewa, możesz za ich pomocą uczyć nas o królestwie Ojca.