Punktem wyjścia planowanego na koniec września spotkania są ustalenia z Mińska, podjęte we wrześniu 2014 r. oraz w lutym 2015 r. Problem w tym, że dotąd nie respektowała ich żadna ze stron. Nie zostały oficjalnie ratyfikowane i stanowią bardziej zbiór politycznych intencji aniżeli umowę międzynarodową. Brakowało im części egzekucyjnej i harmonogramu wprowadzenia ustaleń w życie. Po pięciu latach od ich podpisania można powiedzieć, że zatrzymały najostrzejszą fazę wojny na Ukrainie. Choć jednak wojna w Donbasie zniknęła z ekranów naszych telewizorów, praktycznie codziennie giną tam ludzie, a życie w strefach przyfrontowych stało się koszmarem. Czy jest szansa, aby ten stan zmienić?

Pod presją

Do podpisania pierwszych dokumentów w Mińsku doszło we wrześniu 2014 r., w czasie gwałtownego zaostrzenia walk w Donbasie. Do lata 2014 r. konflikt tam miał charakter lokalny i wydawał się możliwy do stłumienia przez siły ukraińskie w krótkim czasie. Jednak pod koniec sierpnia ruszyła rosyjska ofensywa na Mariupol. Strona ukraińska znalazła się w bardzo trudnym położeniu. W tej sytuacji prezydent Petro Poroszenko zgodził się na rozmowy w stolicy Białorusi. Przedstawiciele Rosji i Ukrainy oraz separatystów podpisali porozumienie składające się z części wojskowej i politycznej. Skutkiem tego było zawieszenie walk. Obie strony zgodziły się na wycofanie obcych sił zbrojnych i sprzętu wojskowego oraz utworzenie 30-kilometrowej strefy buforowej oddzielającej walczące strony. Zaakceptowano także misję obserwatorów OBWE, mających monitorować granicę rosyjsko-ukraińską, przez którą dostarczane było wsparcie dla separatystów.