Przeczytałam kiedyś, że jest w Nowym Meksyku plemię, które wita się słowami: „Jak się dzisiaj czuje Twoje serce?”. Tak też mówi do mnie Pan Bóg. Chce wiedzieć, w jakiej kondycji jest ten narząd, który daje ciału życie, jest moim skarbem, przez który tak wiele czuję. Serce. Popycha mnie do tworzenia. Raduje się, unosi, rośnie. Boli, gdy kogoś krzywdzę, gdy coś mnie rani, przytłacza, gdy je zaśmiecam tym, co niepotrzebne. Proszę wtedy Ojca o czyste serce. I dostaję je, gotowe do zapełnienia tym, co dobre i piękne. Aby na pytanie: „Jak się dzisiaj czuje Twoje serce?” móc odpowiedzieć: „Dobrze, Tato”. •