Brasław położony jest między kilkoma jeziorami. Ich ciemnoturkusowa toń zlewa się z intensywną zielenią lasów porastających wysokie wzgórza. To historyczna część ziemi wileńskiej. U schyłku I Rzeczypospolitej był stolicą województwa. Rosjanie włączyli miasto do guberni kowieńskiej. W 1922 r. jako część tzw. Litwy Środkowej Brasław został przyłączony do Polski. W okresie międzywojennym stał się modnym miejscem rekreacji i sportów wodnych. Większość jego mieszkańców stanowili Polacy, z których wielu wyjechało po zakończeniu wojny. Dzisiaj dominują tutaj Białorusini.

Wizerunek Matki Boskiej Brasławskiej jest ikoną powstałą prawdopodobnie w średniowieczu. Pochodzenie obrazu jest nieznane. Wiadomo, że pierwotnie znajdował się w drewnianym klasztorze ojców bazylianów na wyspie klasztornej, położonej na jeziorze Nieśpisz, nieopodal Brasławia. W 1832 r. klasztor spłonął od uderzenia pioruna. Z pożogi ocalał obraz Matki Bożej, co wzmocniło jego kult. Został przeniesiony do kościoła rzymskokatolickiego w Brasławiu, gdzie przebywa do dziś. W 1842 r. u podnóża Góry Zamkowej wzniesiono świątynię kamienną, którą rozbudowano w 1897 r. Spacerując wzdłuż kościelnych murów, można zobaczyć dokładnie miejsca, gdzie zaczęła się jej rozbudowa.