Matce Bożej towarzyszą nie apostołowie, ale znacznie później żyjący święci.

Maryję unoszą do nieba aniołowie. Jej postać została wkomponowana w złocistą, otoczoną chmurami mandorlę – aureolę migdałowatego kształtu, obejmującą całą postać. Madonna wznosi się do nieba, składając ręce do modlitwy. Artysta przedstawił Ją jako nobliwą matronę. Istnieją hipotezy, że jako Maryja została przedstawiona Katarzyna Cornaro (1454–1510), ostatnia królowa Cypru, zmuszona do abdykacji przez Republikę Wenecką w roku 1489. Republika w ramach rekompensaty pozwoliła jej zarządzać miastem Asolo. Być może właśnie Katarzyna ufundowała obraz.

Maryi towarzyszą św. Antoni Opat (z lewej) i św. Ludwik z Tuluzy. Obu tych świętych łączy wyrzeczenie się ziemskich zaszczytów. Antoni, żyjący jeszcze w starożytności, uważany jest za twórcę monastycyzmu. Z kolei Ludwik (1274–1297), choć był członkiem francuskiej królewskiej dynastii Kapetyngów, mimo protestów rodziny oficjalnie zrzekł się praw do tronu, by zostać franciszkaninem.

Obraz pierwotnie wisiał w kaplicy bractwa zajmującego się w Asolo działalnością charytatywną. Święty Antoni Opat był wówczas często przyzywany jako orędownik w chorobie, a św. Ludwik z Tuluzy jako pomoc potrzebującym.

W tle widać zabudowania, które historycy interpretują jako fragment miasteczka Feltre. Obraz możemy bardzo precyzyjnie datować. Na samym dole artysta namalował karteczkę z napisem: „Laurent[ius] Lotus/Junio M.D.VI.”. Oznacza to, że dzieło powstało w czerwcu 1506 roku.

AUTOPROMOCJA. Chcesz lepiej poznać malarstwo religijne?