Upał i gościnność

ks. Robert Skrzypczak

|

GN 29/2019

Abraham siedział u wejścia do namiotu, pod dębami Mamre, w najgorętszej porze dnia.

Upał i gościnność

W takim momencie ludzie poruszają się jak muchy w smole. Demon acedii, nazywany także demonem południa, to najuciążliwszy z demonów – pisał w IV w. Ewagriusz z Pontu. Powoduje u mnicha wytracanie gorliwości i duchowych energii. Przychodzi pokusa zatrzymania się w połowie: w połowie dnia, w połowie życia, połowie stażu małżeńskiego, posługi kapłańskiej. Chowają się anioły, wyziera pustka, wypalenie, rutyna. Bóg wybrał się do Abrahama, by go ożywić. Dodatkowo Abraham był obolały po dokonaniu obrzezania, znaku przymierza z Jahwe. Odwieczny wybrał się zatem w odwiedziny do chorego.

Abraham dostrzegł trzech przybyszów, wyczuwając w nich obecność tego samego Boga, którego znał po głosie, który go wyciągnął z Ur Chaldejskiego i przyprowadził na to miejsce słowem, rozbrzmiewającym w jego sercu. Widział trzech, a dostrzegał Jedynego – Adonai. A jednocześnie słyszał: „za rok znów wrócę do ciebie” (Rdz 18,10), „nie zniszczę miasta” (19,21). Ponadto, gdy dostrzegł tajemniczych podróżnych, zerwał się, mówiąc: „O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi!”. Andriej Rublow, rosyjski zakonnik z XIV w., namalował tych trzech posłańców, dostrzegając w nich Trójcę Świętą, jedynego Boga. Jak ważną rzeczą jest wiedzieć, kiedy Bóg przechodzi, choć pozory mogą wskazywać na coś innego. I nie pozwolić Mu przejść obojętnie. Abraham to wyczuł, dlatego nie marnuje chwili – kairos – w której Bóg zbliża się, by dać mu znać, że istnieje. Być może druga taka okazja się nie nadarzy?

„O tej porze za rok wrócę do ciebie, twoja żona, Sara, będzie miała wtedy syna” – słyszy Abraham. To największy przywilej – móc gościć Boga w swym życiu. Bóg wprawia życie ludzkie w szczególny rodzaj dynamiki: objawia się, wypowiada obietnicę, zasiewa nadzieję i pozostawia czas na zrealizowanie się jej. Całe dzieje zbawienia są napędzane tą dynamiką. Żydzi każdą Paschę wieńczą życzeniem: dziś sprawujemy ją tutaj, w przyszłym roku w Jerozolimie. „O tej porze za rok” – podczas kolejnej Paschy – objawi się na nowo Bóg. Chrystus przyszedł jako Baranek paschalny, aby dopełnić obietnice Boże. I pozostawił nam kolejną: przyjdę ponownie i Mnie ujrzycie. Życie chrześcijanina jest oczekiwaniem na przyjście nowego Izaaka. Tamten wypełnił łono Sary, Ten wypełni nam serce życiem wiecznym, radością ostateczną.•

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.