Nie zrozumiemy wagi porozumienia, jakie Polska zawarła z USA, jeśli skupimy się wyłącznie na symbolicznej liczbie 1000 amerykańskich żołnierzy. I jednocześnie nie będziemy znać miary rzeczy oraz swojego miejsca w globalnej układance, jeśli wokół tej liczby zbudujemy nadmierne oczekiwania.

Konkrety

„Stany Zjednoczone planują zwiększyć swoją aktualną obecność wojskową w Polsce, wynoszącą około 4500 rotujących się członków personelu wojskowego. Ta trwała obecność wzrośnie w najbliższej przyszłości o około 1000 dodatkowych żołnierzy” – to najczęściej cytowany fragment porozumienia podpisanego przez Donalda Trumpa i Andrzeja Dudę (całość dostępna na stronie prezydent.pl). Warto jednak przeczytać cały dokument, by mieć nieco szerszy obraz tego, w co naprawdę wchodzą Stany Zjednoczone i na co naprawdę decyduje się Polska. Wymieńmy najważniejsze punkty: po pierwsze, deklaracja przewiduje „utworzenie Wysuniętego Dowództwa Dywizyjnego USA w Polsce”, a także „utworzenie i wspólne wykorzystywanie przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych i Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej Centrum Szkolenia Bojowego (CSB) w Drawsku Pomorskim oraz docelowo w kilku innych lokalizacjach w Polsce”. Po drugie, „Stany Zjednoczone zamierzają kontynuować wsparcie dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w utworzeniu CSB przez zapewnienie obecności amerykańskich doradców” oraz utworzyć „eskadry bezzałogowych statków powietrznych MQ-9 Sił Powietrznych USA, przeznaczonych do działań wywiadowczych, zwiadowczych i rozpoznawczych”. Ponadto uzgodniono „utworzenie bazy lotniczej załadunkowo-rozładunkowej w celu wspierania przemieszczenia się wojsk dla odbycia ćwiczeń lub na wypadek kryzysu” oraz „utworzenie w Polsce zdolności sił specjalnych USA w celu wsparcia operacji powietrznych, lądowych i morskich”, a także „infrastruktury wspierającej obecność w Polsce pancernej brygadowej grupy bojowej, lotniczej brygady bojowej oraz batalionu wsparcia logistycznego”.