Leśniczówka nad Sarenką. Tuż za Bugiem. Dzikość. Bezkresne pola i lasy. Więcej zwierząt niż ludzi. Po powrocie ze spaceru siedzimy przy małym piwku. „A gdzie Bawer?”. „Odważny facet. Choć jest na wózku, ma sam dojechać do Siemiatycz pociągiem!”. „A kto po niego wyjedzie?”. Powykręcany, leżący na wózku Tomek z wielokończynowym porażeniem mózgowym rzuca: „Ja nie, bo ja już piwo piłem”. Ekipa wybucha śmiechem. Jak ich nie kochać?

Przyjechali z poruszającym spektaklem o Księdze Rodzaju. Będą stwarzali świat na nowo. Spektakle na „bardzo bliskim Wschodzie” mają drugie i trzecie dno. Ze względu na synagogi i uśmiechniętą ekipę na wózkach.

Na początku

„I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi” – mocny głos Marka Piekarczyka, lidera TSA, odbija się od ścian synagogi zamienionej w dom kultury.

Siemiatycze. Znajome skrzyżowanie. Pamiętam, jak przed laty zza tego zakrętu wyszli pątnicy. „Preobraziłsia jesi na hore, Christie Boże” – śpiewali ze swych prawosławnych bohohłaśników (śpiewników). Szli na Świętą Górę Grabarkę. Na odpust Spasa. Mieszały się światy, kultury, aromaty. Mniszki z Mińska sprzedawały słodkawe kadzidło, różany olejek i balsamy Zołotaja Sybir’: na oczy, prostatę i męską siłę. Na przystanku PKS-u w Siemiatyczach mała grupka czekała na busa do Drohiczyna, a większa na patriarchę Bartłomieja. Z samego Konstantynopola. Bizancjum spotkało Rzym. Teraz, po latach spotyka również Jerozolimę.