Dzisiaj obchodzimy pamiątkę jednego z najpiękniejszych dni, jakie widział świat. Świętujemy wspomnienie narodzenia – jednocześnie – najlepszego z ludzi i naszego Zbawiciela. Psalm, który dziś wyśpiewujemy, powinien poruszać nasze serca i umysły. Nasz Pan – ten, który czyni cuda i objawia swoją sprawiedliwość, ten, którego dobroć i wierność przerastają nasze ludzkie rozumowanie – przychodzi, aby nas zbawić. Przychodzi najbardziej realnie, jak tylko może – jako jeden z nas. Stęskniony za swoim ludem, ukazuje się wszystkim. Cała ziemia może właśnie dzisiaj, na własne oczy, zobaczyć wielkiego Boga w maleńkim Dzieciątku. Cała ziemia może się przekonać, że boskość, królewskość, dostojność i wielkość mogą wyrazić się tam, gdzie mieszkają pokora, bieda, nędza i małość. Nasz Bóg jest wielki. Jest doskonałą Miłością. Niech ożyją nasze serca, niech nasze płuca wypełnią się świeżym powietrzem, zachłyśnijmy się radosną nowiną – nasz Zbawiciel zamieszkał z nami na tym świecie! Wołajmy radośnie na Jego cześć, niech z naszych twarzy nie schodzi uśmiech! Cieszmy się, weselmy i grajmy! •