Plac Barlickiego w Łodzi. Przy wejściu do jednego z pawilonów handlowych stoi niepozorna skrzynka. Dziesięć przegródek zamkniętych na kłódki, dziesięć historii opowiedzianych na przyklejonych do drzwiczek kartkach. Większość z nich zaczyna się podobnie: „Mam na imię Beata, jestem mamą 9-letniej Danusi. Razem z córką mieszkamy od 7 lat w schronisku”; „Mam na imię Magdalena, jestem mamą 3,5-letniego Igorka. Już pewien czas mieszkamy na swoim”; „Mam na imię Robert, jestem samotny, od kilku lat bezrobotny”. Obok lista potrzebnych rzeczy: konserwy, herbata, ubrania jesienno-zimowe, proszek do prania, maść na stawy, bilety MPK. Nie brakuje także próśb o pracę i mieszkanie. Lista potrzeb jest na bieżąco aktualizowana w internecie. Zasady są proste: jeśli chcesz pomóc, wrzuć coś do skrzynki lub zadzwoń do wolontariusza opiekującego się konkretną osobą.

Autorką projektu Domni – Bezdomni jest Eugenia Wasylczenko, studentka warszawskiej ASP. Z jej pomysłu postanowili skorzystać m.in. łódzcy społecznicy. – Skrzynka ma nie tylko odpowiadać na materialne potrzeby bezdomnych, ale także zachęcić ich do nawiązania z nami relacji. To są ludzie tacy sami jak my, wymagają zainteresowania i miłości. Kiedy słucham ich historii, odkrywam, jaką jestem szczęściarą, mam przecież wspaniałą rodzinę. Ich życie potoczyło się inaczej. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby zaczęli wszystko od nowa. Do tego ich zachęcamy – mówi GN Aleksandra Wróbel, koordynatorka akcji.