"Jego znajomość Pana Boga, to nie była tylko sprawa intelektu"

VATICANNEWS.VA

publikacja 03.11.2018 17:00

Dokumentacja w sprawie ks. Granata już w Watykanie.

"Jego znajomość Pana Boga, to nie była tylko sprawa intelektu" Ks. prof. Wincenty Granat (w środku) po otrzymaniau nagrody im. ks. Idziego Radziszewskiego 11 maja 1978 r. Od prawej strony kard. Karol Wojtyła, prof. KUL. Reprodukcja. ks. Rafał Pastwa /Foto Gość

Biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz przekazał dziś Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dokumenty w sprawie ks. Wincentego Granata. W Sandomierzu zakończył się diecezjalny etap jego procesu beatyfikacyjnego.

Sługa Boży ks. Wincenty Granat był wybitnym polskim teologiem i rektorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym rozpoczął w 1995 r. bp Wacław Świerzawski, który wielokrotnie spotykał się z nim osobiście. „Był przekonany o świętości jego życia” – powiedział Radiu Watykańskiemu bp Nitkiewicz.

Od 1995 r. odbyło się 91 sesji. Powołano i przesłuchano 52 świadków. Zostali powołani biegli z zakresu historii i cenzorzy teologowie. Bogata twórczość naukowa Sługi Bożego sprawiła, że praca mocno rozciągnęła się w czasie. Pod koniec października tego roku, zakończył się etap diecezjalny procesu i dziś jego akta zostały złożone w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Od ks. Garanata możemy się wiele nauczyć. Przykład jego życia może być wzorem dla każdego z nas – mówi bp Nitkiewicz.

“Każdy błogosławiony i święty przekazuje nam jakieś wskazanie, jakiś duchowy testament. Jego znajomość Pana Boga, to nie była tylko sprawa intelektu. To przede wszystkim było życie. Godziny każdego dnia spędzone w kaplicy, różaniec. To były także głoszone rekolekcje, które on w pierwszej kolejności sam odbywał. To było świadectwo ukochania Pana Boga. Myślę – powiedział Radiu Watykańskiemu bp Nitkiewicz – że jest to wzór, przykład i dla księży i dla osób świeckich. My często mamy taką tendencję do dbania o stronę zewnętrzną. Ta zewnętrzna strona kubka, o której mówi Pan Jezus, żeby ona się dobrze prezentowała, żeby była czysta, a co jest w środku, nie każdy już o tym myśli. Ks. Granat i w środku i na zewnątrz był czysty. On kochał Boga, ale kochał także człowieka. Dostajemy sygnały o łaskach, które ludzie otrzymali za jego pośrednictwem. Myślę, że ta znajomość ks. Granata i jego bliskość już po śmierci – my wierzymy, że jest w niebie – ona będzie dalej się pogłębiała, będzie coraz żywsza.”