Co łączy Karola Wojtyłę, Józefa Hallera i Romana Dmowskiego? To proste: Sokół. W szeregach Towarzystwa Gimnastycznego, najpopularniejszej na ziemiach polskich organizacji tamtych czasów, dorastało do wielkości całe to niezwykłe pokolenie polityków, działaczy społecznych, sportowców, a przede wszystkim żołnierzy walczących na frontach dwóch wojen światowych.

Sokół był organizacją niezwykłą, dalece wykraczającą w swej praktyce poza regularne ćwiczenie sprawności fizycznej. Jednym z głównych celów towarzystwa było również podtrzymywanie i rozwijanie świadomości narodowej oraz kształtowanie postaw obywatelskich. Rzecz jasna nie tylko przez sport. „Z gimnazjum chodziło się do Sokoła na gimnastykę. Chodziło się także do Sokoła na przedstawienia” – wspominał Jan Paweł II podczas swojej pamiętnej nostalgicznej opowieści wygłoszonej na wadowickim rynku. Sale Sokoła we Lwowie, Krakowie czy Nowym Sączu jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości były miejscami, gdzie ćwiczyło się mięśnie, ale i karmiło ducha. Zgodnie z dewizą przyjętą przez Towarzystwo: „W zdrowym ciele zdrowy duch”.

Pierwszy gol