Marcin Jakimowicz: Ależ tu tłumy. Nie można wetknąć szpilki. Wy, paulini, macie w ogóle czas, by się pomodlić?

O. Michał Legan: Bez modlitwy nie ma co wychodzić do posługi. W dewizie zakonnej mamy hasło „Solus cum Deo solo”, czyli „Sam na sam z Bogiem”. Wciąż przekonujemy się, że nie chodzi o to, by sobie stworzyć zewnętrzną idealną przestrzeń do modlitwy, bo może się okazać, że wokół jest pusto, a w sercu pozostaje chaos, krzyk, bunt. Jeśli człowiek nie będzie miał wolności w sercu, to ta zewnętrzna nic mu nie da. Pokój serca to dar. Jeśli go nie otrzymasz, będziesz się szarpał nawet na pustyni. Świetnie widać to u naszego patrona Pawła Pustelnika. Pierwsze lata przebywał na pustyni z musu − ukrywał się przed prześladowaniami. Gdy te ustały, musiał zadać sobie pytanie: wracać do cywilizacji czy pozostać na pustyni? Wybrał odosobnienie, ale nie dlatego, że musiał. Chciał. Na pustyni spędził dziewięćdziesiąt lat. Dziś, 14 sierpnia, wchodzi na Jasną Górę pół Polski. A my odprawiliśmy spokojnie jutrznię, godzinę czytań, modlitwę w ciągu dnia. Na zewnątrz wszystko huczało, a my śpiewaliśmy psalmy.