Kto wziął ścierki od Matki Boskiej? – do dolnej zakrystii wpada jedna z sióstr. – Ja nie! Trzeba poszukać na górze – odpowiada ukryta w gąszczu ponad 1500 ornatów siostra Miriam. „Ścierki od Matki Boskiej”? Przecież to kwintesencja Jasnej Góry! To gigantyczny dwór Królowej ze świtą ponad setki mężczyzn w białych habitach. Tyle że ta Królowa sama nazywa się… Służebnicą, więc zamiast dworskiej etykiety znajdziemy tu rodzinną atmosferę.

Lojalnie uprzedzam: największej tajemnicy Jasnej Góry wam nie wyjawię. Nie usłyszycie o niej również od paulinów. Nie mogą o niej opowiedzieć, bo to tajemnica związana z… tajemnicą. Słowa bezradne są wobec tego, co dzieje się w obleganych przez tłumy konfesjonałach. Kamienie, które spadają ludziom z serc, mogłyby utworzyć ośmiotysięczniki. W ubiegłym roku paulini (w konfesjonałach siedzą po 3 godziny dziennie) słuchali spowiedzi przez 33 tys. godzin.

Przeładna