Książka w polskim tłumaczeniu nosi tytuł: „Świadek prawdy”, co jest najwyraźniej aluzją do słynnej biografii Jana Pawła II pt. „Świadek nadziei” autorstwa George’a Weigla. Oryginalny tytuł dzieła to: „Sługa Boga i człowieczeństwa”. Oba te tytuły, zwłaszcza czytane razem, trafiają w sedno przesłania Benedykta XVI.

Życie i nauczanie Josepha Ratzingera cechuje zaskakująca spójność. Jeśli pokusić się o znalezienie klucza do tej całości, byłoby nim niewątpliwie słowo „prawda”. Wielki Bawarczyk od początku swej posługi podkreślał, że Dobra Nowina jest dobra, bo jest prawdą. I że Kościół nie może rezygnować z tego przekonania z powodu nacisków: czy to ze strony politycznej poprawności, czy postmodernistycznej niechęci do pojęcia „prawdy”, czy w imię dialogu z innymi religiami. Głoszenie prawdy u Ratzingera zawsze łączyło się z pojęciem „służby”. Bogu i człowiekowi. W tej kolejności. „Niczego nie przedkładać ponad służbę Bożą” – to zdanie z Reguły św. Benedykta jest dla papieża seniora wręcz programowym mottem. Wiele razy w jego pismach powtarza się teza, że służba człowiekowi nie jest ani autentyczna, ani pełna, jeśli nie jest ona wpierw służbą Bogu.

Najpełniejsza biografia?