Bogumił Łoziński: Głosował Pan za ustawą degradacyjną?

Prof. Jan Żaryn: Tak, oczywiście.

To decyzja prezydenta o jej zawetowaniu musiała Pana zmartwić?

Zmartwiła, gdyż uważam, że wartość tej ustawy w pewnym sensie polega na ściganiu się z poczuciem sprawiedliwości społecznej. Jako niepodległa Polska po 1990 r. zaniedbaliśmy to. Dekomunizacja czy sprawiedliwa lustracja nie nastąpiły. Dlatego dziś z jednej strony wprowadzamy ustawy pozytywne, dotyczące honorowania właściwych środowisk opozycji niepodległościowej i osób represjonowanych w latach 1956–1989, a z drugiej ustawę degradacyjną, pokazującą, że nie ma powodu, aby honorować tych, którzy służyli obcej sprawie. Równocześnie uważam, że prezydent, choć nie we wszystkim z nim się zgadzam, zwrócił uwagę na parę kwestii i niewątpliwie można się zastanawiać, czy nie nastąpiło pewnego rodzaju niechlujstwo legislacyjne. Ja sam wniosłem w Senacie trzy poprawki do tej ustawy i żadna nie uzyskała akceptacji większości.