Żertwa

ks. Tomasz Jaklewicz

|

GN 12/2018

publikacja 22.03.2018 00:00

Powiedzieć, że cierpiał, to za mało. Był poślubiony Ukrzyżowanemu. Stygmaty były znakiem tych zaślubin. „Aniołowie zazdroszczą nam tylko jednego, a mianowicie tego, że nie mogą cierpieć dla Boga” – uczył.

Pielgrzymi przed figurą św. ojca Pio w kościele S. Maria delle Grazie w San Giovanni Rotondo. Pielgrzymi przed figurą św. ojca Pio w kościele S. Maria delle Grazie w San Giovanni Rotondo.

Ojciec Pio a cierpienie to temat na niejeden doktorat. Jest w tym coś tajemniczego i trudnego do przyjęcia przez współczesną mentalność nastawioną na komfort życia. Jesteśmy dziś coraz bardziej niezdolni do uznania jakiejkolwiek wartości cierpienia. Owocem tej mentalności jest to, że ludziom śmiertelnie chorym proponuje się raczej skrócenie życia niż pomoc w dźwiganiu krzyża. Zanim o cierpieniach o. Pio i o tym, co on sam na ten temat pisał, warto przypomnieć, że największym materialnym dziełem, które pozostawił, jest wielka klinika nazwana przez niego Domem Ulgi w Cierpieniu. O działalności tego niezwykłego szpitala opowiada reportaż Barbary Gruszki-Zych (ss. 70–73). Wspominam o tym dziele, aby było całkowicie jasne, że o. Pio, tak jak i Kościół, nie głosi pochwały cierpienia dla cierpienia. Chodzi zawsze o dawanie ulgi w cierpieniu. Ulgi rozumianej dwojako: jako pomoc w pokonaniu choroby i bólu fizycznego oraz jako towarzyszenie w cierpieniu, wskazywanie na jego zbawczy sens, zamienianie go w miłość.

Dostępne jest 10% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.