Rekolekcje zamknięte. Ileż razy słyszałem podobne hasło. Najczęściej w kontekście mniszek, kapłanów czy szafarzy. Dopiero jednak 2 marca przekonałem się na własnej skórze, co oznacza ten zwrot. Gdy usłyszałem szczęk zatrzaskiwanych krat, zgrzyt zamków w bramach na poszczególnych oddziałach, a na kurs Nowe Życie do więziennej kaplicy wchodzili po kolei skazani.

A myśmy Go za skazańca uznali…

Cieszyn wymarzł i wymarł. Minus siedemnaście stopni zrobiło swoje. Zmrożone uliczki opustoszały. Maszerujemy skutą lodem ulicą Szersznika. Z klasztoru franciszkanów do pobliskiego potężnego gmachu więzienia.

– I jak, pożegnaliście się już z rodzinką? – rzuca jeden z ewangelizatorów. Ekipa z dwóch wspólnot – cieszyńskiego Zacheusza i istebniańskiego Ognia Bożego – po raz drugi organizuje za kratami kurs Nowe Życie.

– Czy więźniowie przyjdą? Na pewno! Nie wiemy wprawdzie, jakie mają motywacje, ale wierzymy, że Bóg jest w stanie dotknąć głęboko ich zranień. Mamy świadomość, że jesteśmy w więzieniu „czasoumilaczami” – parska śmiechem jeden z chłopaków. Kurs ewangelizacyjny potrwa trzy dni. Dostosowany jest do rytmu, jakim żyje cieszyńskie więzienie. Za kratami ewangelizatorzy spędzą każdego dnia po kilka godzin.