Marcin Jakimowicz: Lubisz Żydów?

Darek Malejonek: To pytanie z kategorii, czy lubisz muzykę rockową. Jasne, że lubię, wręcz kocham, ale zależy, które kapele. {BODY:BBC} (śmiech){/BODY:BBC} Jestem zafascynowany kulturą żydowską, muzyką, literaturą, uwielbiam żydowski humor. Kocham Biblię, Jerozolimę, uliczki, po których spacerowali prorocy. Tyle że wiadomo: każdy człowiek to inna bajka, inna opowieść.

W czasach, gdy niektórzy wypisywali na murach hasła w stylu „Jude raus”, wy w zespole żartowaliście: zróbmy nasze graffiti: „Jude komm!”.

Dziś media dostają histerii, pisząc o wysypie polskich nazistów. Sorry, ja tego nie widzę. Widziałem to w latach dziewięćdziesiątych, gdy na koncerty przychodziły spore grupy skinheadów. Widziało się ich na ulicach. Dochodziło do zamieszek między nimi a punkami. Vivian – była żona Roberta Brylewskiego, mulatka, miała z nimi trudne przeprawy. Była upokarzana, atakowano ją, spotykała się z agresją. To było zjawisko na wielką skalę. Dziś naprawdę tego nie widzę. Widzę to jedynie w mediach, które do przesady nagłaśniają takie sytuacje… W porównaniu z tym, co dzieje się w radykalnych narodowych ruchach we Francji czy w grupach neofaszystowskich w Niemczech, „polscy naziści”, o których było ostatnio bardzo głośno, to marginalne zjawisko.

Nie mogłeś lepiej wstrzelić się z płytą o kobietach ratujących Żydów w czasie Holocaustu. Niektórzy żartowali, że to Malejonek rozpętał gorącą dyskusję na temat „polskich obozów śmierci”. Zabieg marketingowy?