Uchodzi za filozofa kontrowersyjnego. Dlaczego? Powód jest prosty. Ośmiela się krytykować indywidualizm i liberalizm nowoczesności oraz obwinia oświeceniowych myślicieli o doprowadzenie do moralnego zubożenia świata. Jego krytyka postoświeceniowej moralności jest konsekwentna i racjonalna do bólu. MacIntyre nie uprawia jednak tylko samej krytyki. Przedstawia zarazem pozytywny program odnowienia filozofii moralności na bazie etyki Arystotelesa i św. Tomasza. Postuluje powrót do klasycznej nauki o cnotach, uznając w niej ratunek przed etyczną pustką (po)nowoczesności. Nie jest to łatwa lektura. Ale tylko to, co trudne, rozwija.