Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».

Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim.

A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.

I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.

1. Gdy Jan Chrzciciel został uwięziony, Pan Jezus wycofał się w okolice Zabulona i Neftalego. I tak to w narracji ewangelisty Mateusza spełniały się słowa proroka Izajasza: „W dawniejszych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego”. Izajasz miał na myśli nieodległe mu czasy, gdy potężne imperium asyryjskie w VIII w. przed Chr. pustoszyło ziemie północnej Palestyny. Tamte najazdy zakończyły się aneksją i deportacją ludności. Przychodzący po wiekach na te ziemie Pan Jezus odwraca tamte wydarzenia. Oto teraz dla ziem Zabulona i Neftalego przychodzi zbawienie. Te krainy stają się teraz symbolem każdego miejsca na ziemi, do którego dociera orędzie o zbawieniu.

2. Szymon Piotr, Jakub, Andrzej i Jan. Ci czterej rybacy zostali w Mateuszowej narracji powołani jako pierwsi do grona idących za Chrystusem. Jeszcze jako rybacy żyli na pograniczu Zabulona i Neftalego. Trudno powiedzieć, czy mieli świadomość, że ich ziemia miała tak wielkie znaczenie w prorockich zapowiedziach. Jedno jest pewne, że zostawili wszystko i poszli za Chrystusem.

3. „Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi”. To przedziwny połów. W sieci wpadają nie ryby, ale ludzie. By to się stało, trzeba było istotnej zmiany: rybacy musieli stać się ewangelizatorami. Ale nie mogli stać się nimi wcześniej niż wtedy, gdy Ten, kto ich powołał, dokona dzieła zbawienia. On stał się ich bezcennym połowem dokonawszy dzieła zbawienia, a oni złowiwszy Jego, zaczęli łowić dalej, budując Kościół.

4. „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” – nauczał Pan Jezus na pograniczu Zabulona i Neftalego. Dokładnie taki sam apel, jako pierwsze słowa Pana Jezusa, zapisał ewangelista Marek. Tam jest to o tyle ważne, że są to pierwsze słowa Pana Jezusa, a więc tworzą jakiś fundamentalny program tego, kto naucza.

Metanoeite – tak brzmi ten apel w oryginalnym greckim zapisie Ewangelii Marka i Mateusza. Przedrostek meta w grece wskazuje na jakąś przemianę. Stamtąd zaczerpnęliśmy do naszej współczesności takie określenie jak np. metabolizm (przemiana materii). A ów drugi człon apelu, noeite, posiada wiele mówiący rdzeń czasownikowy noeo, który znaczy: używać rozumu, myśleć.

Pójście za Chrystusem, nawrócenie, w ewangelicznym nauczaniu nie jest więc jakimś impulsem emocji czy uczuć, ale decyzją rozumu i woli, która opiera się na totalnej zmianie myślenia. Szymon Piotr, Jakub, Andrzej i Jan, prości rybacy, dokonali takiej zmiany sposobu myślenia. Jeszcze ewangeliczne narracje pokazały, że za tę przemianę zapłacili dużą cenę. Więcej o losach ich decyzji opowiada kościelna tradycja. Każdy z nich, poza Janem, który też doznał prześladowań, stał się męczennikiem, świadkiem aż do oddania swego życia za Tego, który ich powołał, i za to, co głosili.•