Francuska Rada Stanu zezwoliła niedawno na urządzanie w obiektach publicznych bożonarodzeniowych szopek, ale pod warunkiem, że będą… niereligijne. „Nie można ustawiać szopki, chyba że szczególne okoliczności wskazują, że instalacja taka ma charakter kulturowy, artystyczny lub świąteczny” – brzmiało orzeczenie.

Czyli, po prawdzie, rada zakazała stawiać bożonarodzeniową szopkę, bo jak ona nie będzie religijna, to nie będzie bożonarodzeniowa.

To jakby ktoś zezwolił na przyjęcie z okazji urodzin, ale pod warunkiem, że goście nawet słowem nie wspomną o solenizancie. Urodziny te w „cywilizowanym świecie” stają się z każdym rokiem huczniejsze. Ludzie wydają na nie majątek, a dekoracje z tej okazji wiszą już niemal na każdym drzewie. Tyle że i one milczą o solenizancie.

Parę dni temu znajoma z Niemiec prosiła mnie o zakup i przesłanie jej kartki świątecznej z Dzieciątkiem Jezus, bo ona chciałaby komuś taką wysłać, a nie mogła kupić. Bo wszędzie tylko bombki, choinki, śnieżek, gwiazdeczki, bałwanki, Mikołaje-krasnale. Czyli rzeczy „neutralne”, takie „tolerancyjne”, bez znaków szczególnych, gadżety, które nikomu nie wadzą – ani muzułmaninowi, ani buddyście, Żydowi, masonowi i cykliście. Nikogo to nie poruszy, nikogo nie wzruszy, nie rozgniewa to nikogo i nikomu nic nie powie.

Wydawałoby się, że na świecie tak już musi być i będzie tylko gorzej. A jednak przyznać trzeba, że przynajmniej u nas coś się w tej kwestii zmieniło. Nie tylko kartki ze Świętą Rodziną łatwo w Polsce kupić. Niejeden „człowiek znany z telewizora” nie ma oporów, żeby przed kamerami wymówić to zakazane słowo: Jezus. I czuje się, że wie, o Kim mówi. Przedstawiciele polityki, kultury i nauki częściej niż kiedyś łamią się opłatkiem jak najbardziej bożonarodzeniowym, na tle całkowicie religijnej stajenki i nie tłumaczą wstydliwie, że to tylko „element tradycji”.

Ktoś powie, że to pod publiczkę, bo teraz u nas wiatr wieje od katolickiej strony.

A jeśli nawet – to dlaczego tak wieje? Wszystko przecież szło w kierunku „niereligijnej szopki”, a tu nagle buch! – i stajenka z Panem Jezusem.

Co się więc stało? Ano, to był cały ciąg zdarzeń, których ważnym podsumowaniem było to, że Polacy w znacznej liczbie przyjęli Jezusa jako swojego Króla i Pana. A więc tym razem „swoi Go przyjęli” – chciałoby się sparafrazować słowa Ewangelii. I choć ci „swoi” zapełniają stajenkę nie tylko w charakterze aniołków, to nawet gdy są osłami, nie twierdzą, że przyszli tam na Święto Żłobu. To wiele zmienia. Społeczne przyjęcie Tego, który przychodzi, ma i będzie miało swoje konsekwencje. Da Bóg – nie tylko dla nas.

* * *

Ich troje

W Wielkiej Brytanii została oficjalnie zalegalizowana procedura zapłodnienia in vitro z DNA dwóch kobiet i jednego mężczyzny. Znaczy to, że część DNA dziecka pochodzić będzie nie tylko od matki i ojca, ale też od osoby trzeciej. Na razie te manipulacje genetyczne mają być stosowane, gdy zarodkowi grozi choroba mitochondrialna. Jedna z dwóch stosowanych w tej procedurze metod jest szczególnie nieetyczna, bo bezpośrednio wiąże się z uśmierceniem jednego dziecka w fazie zarodkowej, gdyż jest tylko „dostarczycielem mitochondriów” dla drugiego dziecka. I tak oto wizja tworzenia „ludzi na zamówienie” zbliża się szybkimi krokami. A co gorsza, „ludziom zamówionym” będą towarzyszyć ludzie wykorzystani na potrzeby tamtych – i wyrzuceni.

Esteci

Sąd Rejonowy w Częstochowie uniewinnił czworo działaczy Fundacji PRO – Prawo do życia, którzy w czasie legalnej pikiety trzymali baner ze zdjęciem wyabortowanego dziecka i z napisem: „Aborterzy zabijają dzieci z zespołem Downa! Ratuj nas”. Baner wywołał oburzenie przechodzącej pary, która zawiadomiła policję. Jeden z policjantów zaangażował się w dyskusję, pytając organizatora, co zrobiłby, gdyby musiał wybierać między życiem żony a aborcją dziecka. Następnie funkcjonariusze zabrali baner. Uczestnikom pikiety postawiono zarzut „wywołania zgorszenia w miejscu publicznym”. Sąd jednak stwierdził, że zarzuty są bezzasadne. Ten scenariusz powtarza się od lat, bo wciąż ktoś oburza się pokazywaniem tego, co prawo pozwala robić.