W 1998 roku reżyser nakręcił film dokumentalny „Jestem mordercą”, poświęcony wątpliwościom dotyczącym śledztwa i procesowi tzw. wampira z Zagłębia. Film fabularny pod tym samym tytułem, który obecnie wchodzi na ekrany kin, nie jest fabularną wersją historii śledztwa w tej sprawie, chociaż został nim zainspirowany. Nie jest też kryminałem ani filmem policyjnym, lecz dramatem, w którym wątek kryminalny odgrywa rolę ważną, choć nie najważniejszą.

Pierwszoplanowym bohaterem jest młody oficer milicji, który dosyć niespodziewanie zostaje szefem zespołu mającego złapać mordercę. Musi rozwiązać sprawę, z którą od lat nie mogli poradzić sobie bardziej doświadczeni śledczy. Doskonale wie, że od tego zależy jego dalsza kariera. Szybko orientujemy się, że historia śledztwa staje się dla reżysera tylko pretekstem do pokazania drogi moralnej degrengolady młodego człowieka, który w dążeniu do sukcesu nie waha się używać najbardziej odrażających metod. Ten upadek reżyser pokazuje stopniowo, w sposób niezwykle wiarygodny.

W filmie znajdziemy też znakomicie sportretowany okres PRL-u z czasów wczesnego Gierka, z doskonałą kreacją Mirosława Haniszewskiego w roli człowieka, który wybiera drogę niemającą już odwrotu. Haniszewski zbudował postać niejednoznaczną, a jego bohater budzi początkowo nawet sympatię. Chociaż akcja osadzona została w określonym czasie i miejscu, film Pieprzycy ma wymowę uniwersalną. Śmiało zaciera granicę pomiędzy thrillerem i dramatem psychologicznym, sięgając jednocześnie do najlepszych osiągnięć kina moralnego niepokoju.

***

Jestem mordercą, reż. Maciej Pieprzyca, wyk.: Mirosław Haniszewski (na zdjęciu powyżej), Arkadiusz Jakubik, Magdalena Popławska, Michał Żurawski, Tomasz Włosok, Agata Kulesza, Polska 2016