Marcin Jakimowicz: Pokuta. Kiedyś to słowo padało na kazaniach częściej…

O. Mariusz Orczykowski: To prawda. Kościół, wzywając do nawrócenia, przez wieki mocno akcentował element porzucenia grzechu. Teraz, gdy skupiamy się na przepowiadaniu kerygmatu i nastawiamy się na pozytywną część tego przesłania – czyli wyzwolenie w Jezusie – niestety, często wylewamy dziecko z kąpielą i tracimy z oczu perspektywę pokutowania. Pamiętajmy, że pierwsze kazanie Piotra nawiązywało do grzechu: „Opamiętajcie się! Nawróćcie!”. Dobre nauczanie musi zawierać opowieść i o pokucie, i o łasce.

Jak to połączyć? Jezus już odpokutował za mój grzech. Ja też muszę?

Tak. Bo żyję w skażonym grzechem świecie. Moja natura jest odkupiona, ale doświadcza słabości. Żyję w strukturach zła. Mój grzech ma wymiar społeczny. Nawet jeśli jestem „nowym stworzeniem w Chrystusie Jezusie”, to przecież nadal żyję w tym samym ciele, nie zmieniłem planety, układu…