Gianfranco Rosiemu, reżyserowi filmów dokumentalnych, światowy rozgłos przyniosła „Rzymska aureola” (w oryginale „Sacro GRA”), nagrodzona Złotym Lwem na ubiegłorocznym festiwalu w Wenecji. „GRA” to skrót od Grande Raccordo Anulare, nazwy 68-kilometrowej obwodnicy Rzymu, a film opowiada o żyjących przy niej ludziach. Było to wydarzenie, bo do tej pory żaden film dokumentalny nie zdobył w Wenecji głównej nagrody.

Rosi w swoich filmach przedstawia najczęściej outsiderów i ludzi z peryferii, bardzo długo też pracuje nad swoimi dziełami. Realizacja „Rzymskiej aureoli” zabrała mu trzy lata, a kręcąc „Fuocoammare. Ogień na morzu” spędził na Lampedusie półtora roku. Oba dokumenty bardzo różnią się od tego, co pokazują nam stacje telewizyjne. – Lubię filmy dokumentalne, które dają przestrzeń poezji. Dla mnie, kiedy robię film, nie jest ważny mój punkt widzenia – mówił w jednym z wywiadów reżyser. – Chciałem przełamać barierę pomiędzy dokumentem i fabułą.